...

Schoenmakers: "Patiënten kijken soms anders naar een vrouwelijke dan naar een mannelijke arts, maar dat heeft meer te maken met een soort gêne dan met het idee dat vrouwen minder bekwaam zijn. Dat werkt in twee richtingen. Er zijn vrouwen die een mannelijke gynaecoloog willen maar een vrouwelijke huisarts, en er zijn mannen die voor een prostaatonderzoek absoluut geen vrouw willen. Dat heeft vooral te maken met de opvoeding, de manier waarop je naar je lichaam, je seksualiteit, et cetera kijkt." Qua carrièrekansen hebben vrouwen wel een probleem, vindt Schoenmakers. "Vanaf het moment dat we zwanger worden, lopen we achterop in professionele werkjaren. Als er dan beslist wordt over een promotie, haalt een jongere generatie mannelijke artsen ons in." Een vrouw van 50 heeft dezelfde carrière afgelegd als een man van 43, 44, en dat wordt meestal niet in rekening genomen bij het evalueren van ervaring of output. "Wat ook meespeelt is dat de manier waarop je je bij sollicitaties moet presenteren heel erg op een mannelijke leest geënt is", vindt Schoenmakers. "We 'verkopen' ons als vrouwen minder goed, en dat hoeft voor mij ook niet. We hebben als vrouwen een andere manier om ons te presenteren, een andere manier om onze competenties te valoriseren. Als bij ons een artikel niet af, is dan zullen we dat ook zo aangeven. Een man zal eerder zeggen dat het in het eindstadium zit en zo goed als gepubliceerd is. Dat heeft alle twee zijn voor- en nadelen. Maar sollicitatieprocedures zijn vaak erg gericht op prestatie en output. Terwijl vrouwen meer bezig zijn met het proces, met een voortgangsverbintenis eerder dan een resultaatsverbintenis." Ook bij assessments speelt zo'n gender bias, zegt Schoenmakers. "Die zijn - net als alles in de wetenschap - getest op blanke mannen van 40 tot 60 jaar. Dat is nu eenmaal het klassieke testpanel zowel in psychosociale wetenschappen als in de geneeskunde." Voor vrouwelijke artsen en onderzoekers is er geen Vrouwendag nodig, meent Schoenmakers. "Ik kan mij voorstellen dat Vrouwendag nodig is voor vrouwen in kwetsbare gemeenschappen en bepaalde bevolkingsgroepen waar nog op een neerbuigende manier naar vrouwen gekeken wordt. Maar ik mag hopen dat vrouwen in de zorg en wetenschap niet zo'n diversiteitsgroep zijn dat wij omwille van kwetsbaarheid in het nieuws moeten komen. Ik vind het al heel vreemd dat er zoiets bestaat als de Internationale Dag van Vrouwen en Meisjes in de Wetenschap (11 februari, n.v.d.r)."