Begin deze week lanceerde de overheid een campagne gericht op huisartsen, apothekers en psychologen met betrekking tot het goed gebruik van psychofarmaca. Ook al richtte men zich in theorie tot zorgprofessionals, de algemene media lustten er wel pap van en pikten het item gretig op.

Begrijpelijk dat politici, die per definitie kicken op de schijnwerpers, hiermee breed uitpakken. Of het de zaak van patiënten en zorgverleners dient, is maar de vraag. Het belerend vingertje gaat met de huidige minister van Volksgezondheid toch al snel de hoogte in. De boodschap 'één Belg op vier nam in 2022 psychofarmaca' klinkt culpabiliserend en dat is ze ook.

Huisarts Joke Pauwelyn is nochtans verhelderend in de campagnevideo. Opvallend ook dat het filmpje om de juiste aanpak in grote lijnen uit te leggen, langer duurt dan een doorsnee consultatie. Het geeft aan hoe ingewikkeld en tijdrovend het is om "de dialoog te openen met de patiënt". Slaapproblemen en stress maskeren vaak heel andere mentale klachten en emoties. In zeldzame gevallen kan het bijvoorbeeld gaan over een zware depressie.

Belangwekkend is de evolutie die de huisarts doormaakt tijdens zijn loopbaan: van 'redder' naar 'richtingaanwijzer'

Veel vaker is het louter een dipje. Dieper graven om dat onderscheid te maken, vergt tijd. In opeenvolgende consultaties wordt de patiënt gedurende weken/maanden opgevolgd.

En laat tijd nu net een issue zijn. We hebben te weinig huisartsen of, zo u wilt, te weinig huisartsen die nog voltijds aan de slag zijn. Praktijken nemen geen nieuwe patiënten meer aan. Want naast mentale zijn er ook somatische aandoeningen, andere taken en... onzinnige maar tijdrovende papieren tijgers.

Belangwekkend is de evolutie die de huisarts zelf doormaakt tijdens zijn loopbaan: van 'redder' naar 'richtingaanwijzer'. Het geeft aan dat het voor de zorgverlener zelf evenzeer essentieel is om tot een mentaal evenwicht te komen.

Begin deze week lanceerde de overheid een campagne gericht op huisartsen, apothekers en psychologen met betrekking tot het goed gebruik van psychofarmaca. Ook al richtte men zich in theorie tot zorgprofessionals, de algemene media lustten er wel pap van en pikten het item gretig op. Begrijpelijk dat politici, die per definitie kicken op de schijnwerpers, hiermee breed uitpakken. Of het de zaak van patiënten en zorgverleners dient, is maar de vraag. Het belerend vingertje gaat met de huidige minister van Volksgezondheid toch al snel de hoogte in. De boodschap 'één Belg op vier nam in 2022 psychofarmaca' klinkt culpabiliserend en dat is ze ook. Huisarts Joke Pauwelyn is nochtans verhelderend in de campagnevideo. Opvallend ook dat het filmpje om de juiste aanpak in grote lijnen uit te leggen, langer duurt dan een doorsnee consultatie. Het geeft aan hoe ingewikkeld en tijdrovend het is om "de dialoog te openen met de patiënt". Slaapproblemen en stress maskeren vaak heel andere mentale klachten en emoties. In zeldzame gevallen kan het bijvoorbeeld gaan over een zware depressie. Veel vaker is het louter een dipje. Dieper graven om dat onderscheid te maken, vergt tijd. In opeenvolgende consultaties wordt de patiënt gedurende weken/maanden opgevolgd. En laat tijd nu net een issue zijn. We hebben te weinig huisartsen of, zo u wilt, te weinig huisartsen die nog voltijds aan de slag zijn. Praktijken nemen geen nieuwe patiënten meer aan. Want naast mentale zijn er ook somatische aandoeningen, andere taken en... onzinnige maar tijdrovende papieren tijgers. Belangwekkend is de evolutie die de huisarts zelf doormaakt tijdens zijn loopbaan: van 'redder' naar 'richtingaanwijzer'. Het geeft aan dat het voor de zorgverlener zelf evenzeer essentieel is om tot een mentaal evenwicht te komen.