Ik viel pardoes in dit debat toen ik in het Nederlandse artsenblad waar ik vroeger voor schreef, een heuse Nederlandse professor medische ethiek klinkklare biologische nonsens hoorde uitkramen. Ze wist niet wat een vrouw of een man uitmaakt, en sprak over variantie in fenotypes: er zijn mannelijk uitziende vrouwen en vrouwelijk uitziende mannen. Iemand die erg behaard is, kan je zo bij de apen klasseren. Het onderscheid tussen de geslachten wordt gemaakt op basis van gameten: mannen maken veel kleine spermacellen, vrouwen bezitten schaarse grote eicellen. Daar bestaan geen tussenvormen, enkel zeldzame intersekse personen die geen van beiden ofwel beiden bezitten. Dat geldt voor alle zich seksueel voortplantende wezens: ze zijn het één of het ander, nooit iets daartussen.
De bestaande gegevens over genderbehandelingen bij tieners overstijgen het niveau van de kwakzalverij niet
Zo ontdekte ik de wondere wereld van de gendertransitie bij tieners. Belgen zijn niet 'transfoob': we hebben een transvrouw als minister, en daar mogen we best fier op zijn. Maar er is een wereld van verschil tussen een collega met een indrukwekkende carrière die op 40-jarige leeftijd besluit om verder als vrouw door het leven te gaan en een jonge tiener met psychische problemen die te veel op zijn smartphone tokkelt. De levenskeuzen van wilsbekwame volwassenen gaan ons niet aan. Maar als maatschappij en als artsen hebben we de plicht om jongeren te beschermen.
De berichten daarover stellen niet gerust. De behandelaars stellen dat hun jongeren zich bijzonder slecht in hun vel voelen. Dat is geen goed argument. De te beantwoorden vraag is: "Welke pubers met welke karakteristieken hebben baat bij puberteitsblockers en latere transitiebehandeling en welke met psychologische en psychiatrische ondersteuning tot ze oud en wijs genoeg zijn om zelf hun levenskeuze te bepalen?" Pubers zijn onvoldoende wilsbekwaam om zelf te beslissen over behandelingen die hun levensloop zullen veranderen. Het is eigen aan hun leeftijd dat ze geen langetermijnperspectief hebben. En al heel zeker niet als ze autistisch of depressief zijn, slachtoffer van social media, die hen in de fuik van gendertransitie hebben gedreven als alleenzaligmakende oplossing voor hun mentale problemen. Het aantal 'genderdysfore' tieners dat zich aanmeldt voor behandeling is recent 40 tot 160 maal toegenomen, vooral bij mentaal kwetsbare meisjes. Massahysterie is de betere verklaring.
De bestaande gegevens over genderbehandelingen bij tieners overstijgen het niveau van de kwakzalverij niet. "Onze klanten zijn op korte termijn tevreden" geldt voor alle behandelingen die gepaard gaan met een grote investering. Puberteitsblockers bij minderjarigen zijn onbewezen behandelingen: baten en schade dienen te worden onderzocht in goed opgezette, klinisch epidemiologische studies. Maximale niet farmacologische psychologische zorg is de gouden standaard: onderzoek zonder controlegroep is waardeloos. Onbewezen behandelingen buiten zorgvuldig gecontroleerde studies betekenen een doelloos medisch experiment op jongeren. Het oordeel van de geschiedenis daarover zal hard zijn.
De auteur schrijft in eigen naam.