...
Dr. Vangheluwe: "Ik ben toevallig bij hen beland. Hun verhaal op de website sprak me aan. Na al die jaren voel ik me er thuis.""Mijn carrièrepad valt uiteen in twee grote blokken", verduidelijkt dr. Vangheluwe. "Ik ben gestart als huisarts in mijn geboortestad Tielt, gaf les aan verpleegkundigen en ik ben ook CLB-arts geweest. Toen de kinderen wat groter waren, wilde ik opnieuw meer de curatieve richting uit. Ik ben toen spoedgeneeskunde gaan studeren. En ik ben nu 21 jaar actief als spoedarts in het Sint-Vincentiusziekenhuis in Deinze en sinds enkele jaren ook verbonden aan AZ Oostende." Tot mij spreekt een gepassioneerd spoedarts: "Ja, je draagt een grote verantwoordelijkheid, je wordt geconfronteerd met acute en stresserende situaties, je hebt drukke en fysiek zware shiften. En toch ga ik nooit werken met tegenzin. Integendeel, ik draai mee in twee dynamische teams, en vooral: spoedgeneeskunde is teamwork. Dat maakt het net zo fijn en boeiend", klinkt het. Daarenboven is dr. Vangheluwe geëngageerd in de ngo Artsen Zonder Vakantie. Dat engagement is intussen bijna twee decennia oud. "Ik ben inderdaad een van de anciens, vrijwilliger en ambassadeur voor AZV. Ik ben er eerder toevallig ingerold", klinkt het. Na een eerste missie naar Kigali zijn er nog een heleboel andere gevolgd. "Sowieso heb ik als arts een passie om hulp te bieden aan mensen die het minder goed hebben en voel ik me thuis in Centraal-Afrika - al kan ik dat laatste niet per se verklaren. In elk geval volg ik ontwikkelingen in de gezondheidszorg en initiatieven in Afrika, ik ben ook al op missie gegaan met andere ngo's, maar vooral: mijn engagement bij AZV inspireert. Zo heb ik met mijn zoon een eigen project in de Congolese provincie Tshuapa, een regio waar de nood zeer hoog is", stelt ze. Artsen Zonder Vakantie is actief in vijf landen: Congo, Rwanda, Burundi, Benin en Burkina Faso. Doorheen de jaren heeft de organisatie een hele evolutie doorgemaakt, weet de spoedarts. "Van puur curatieve missies is men geëvolueerd naar capaciteitsversterkende zendingen. Sowieso werkt onze ngo op langere termijn. Samen met lokale ziekenhuizen en gezondheidswerkers wordt een traject van drie jaar uitgestippeld: waar zijn er precies noden, hoe kunnen die worden ingevuld? Belangrijk in deze: we proberen niet alleen kennis over te dragen over 'best medical practices', gaandeweg is er ook aandacht gekomen voor technische vorming van lokale gezondheidswerkers (hoe (nieuwe) medische toestellen goed onderhouden en beheren) en ook naar de bredere infrastructuur (waterputten, elektriciteit, gezondheidsstructuur) wordt gekeken. Dat deze aspecten voldoende aandacht krijgen, apprecieer ik zeer." De kennisoverdracht wil tevens duurzaam zijn: "De toewijding van de lokale artsen en verpleegkundigen ontroert mij telkens weer. Het zijn heel toegewijde collega's die in vaak moeilijke omstandigheden werken, dag en nacht, heel moedig ageren, en toch, hun joie de vivre werkt aanstekelijk. Daar leer ik ook veel van. Maar vooral, zij delen de nieuw verworven kennis met collega's. Want uiteindelijk is het doel dat onze partnerziekenhuizen op termijn zelfstandig kunnen werken en de best mogelijke zorg verlenen." Dat was het geval in Nyangezi (Zuid-Kivu) waar men de voorgaande jaren medewerking van AZV kreeg om het niveau van de spoeddienst en intensieve zorgen op te krikken. "Onze bijdragen gaan van opleidingen inzake acute zorg en opvolgen van patiënten tot gebruik van materialen: monitoren, EKG-toestel. Ik heb er dit jaar heel fijn samengewerkt met een Burundese verpleegkundige, Faustin. Als we er nog in slagen om het gebouw te rehabiliteren en op beide diensten meer bedden te installeren, dan kan ik hen loslaten", klinkt het - want betrokken bij het wel en wee van de collega's op missie is ze wel degelijk. Maar ook elders in Congo zijn de noden groot: eind mei is de spoedarts naar het afgelegen Katako-Kombe (Centraal-Congo) getrokken. Daar werkt AZV met Memisa om de gezondheidsstructuren op te waarderen. En hoe reageren de Belgische collega's? "Ze gunnen het mij en de collega's leven ook mee. Ik probeer hen op de hoogte te houden van wat we op missie doen via berichtjes."