...
Om de één of andere, mij compleet onduidelijke reden wordt van artsen nog steeds verwacht dat ze zonder morren het dubbele aantal uren presteren dan gebruikelijk in eender welk ander beroep. Ze worden bovendien geacht voortdurende continuïteit en bereikbaarheid te voorzien. Wie zich daarbij waagt aan het klagen over een minder-dan-billijke vergoeding (de conventietarieven volgen de index immers niet), wordt meteen een gebrek aan deontologie verweten. Alsof je geen goede arts zou zijn als je niet alles zou opofferen voor de zorg voor je patiënten. Als je grenzen zou stellen. Artsen zijn geen marionetten van de overheid. Geen enkele politicus zou überhaupt moeten bepalen hoeveel en op welke manier een arts of een andere zorgverlener zou moeten werken.