...

Antwerpen zou Antwerpen niet zijn als de meningen niet verdeeld waren. Sommigen vinden de make-over van het KMSKA ontgoochelend, anderen prijzen de facelift van het museum de hemel in. Wij kiezen voor de tweede optie. Het museum heeft gekozen voor twee blokken: de oude kunst in warme kleuren en de moderne kunst in witte zalen, met als go between (letterlijk en figuurlijk) James Ensor. De tweedeling weerspiegelt zich ook in de architectuur en het museumdesign. Rubens is en blijft het grote uithangbord. Uiteraard! De Rubenszaal is werkelijk verbluffend en toont het werk van de Antwerpse meester in alle pracht en praal. Zijn collega's Jordaens (in Antwerpen heet hij Jacob, in Brussel Jacques: typisch Belgisch...) en Van Dijck krijgen mooie ereplaatsen. De topstukken van het museum worden heel knap gepresenteerd, bijvoorbeeld de Madonna van Jean Fouquet, de dame met de blote borst, die je vanop grote afstand in het vizier krijgt en die zowat de mascotte van het nieuwe KMSKA wordt. Om de aandacht van de bezoeker alert te houden heeft het museum ook enkele verrassingen in petto. Hier en daar duiken in de zalen oude kunst werken op van Magritte, Broodthaers, Tuymans, De Bruyckere, Bervoets, Cox of buitenlandse meesters als Dali, Bill Viola, Kokoschka, telkens met een link naar de eeuwenoude kunstwerken. Even spitsvondig zijn de designingrepen van Christophe Coppens die ook de kinderen wakker moeten houden. De kamelenzitbank in de Rubenszaal bijvoorbeeld, geïnspireerd op de woestijndieren die een prominente plaats hebben in Rubens' meesterwerk De Aanbidding door de Koningen. Een heel andere sfeer heb je in de zalen moderne kunst, waar het licht prominent aanwezig is. De Ensors, de werken van Rik Wouters, van de Vlaamse impressionisten en expressionisten komen helemaal tot leven. Ook hier worden verbanden gelegd over de stijlrichtingen heen en wordt gemixt tussen figuratief en abstract. Het is wel even wennen om je weg te vinden in de nieuwe zalen. Een aparte zaal, en dat is een van de verrassingen van het museum, wordt gewijd aan de Antwerpse abstracte kunstschilder en dichter Michel Seuphor die een groot deel van zijn leven in Parijs doorbracht en omschreven wordt als een sleutelfiguur in het Europese modernisme. Te danken aan een schenking van 57 kunstwerken aan het museum door de kleinkinderen van Seuphor. Als je weet dat naast de circa 650 kunstwerken op zaal, ook nog heel wat audiovisueel materiaal op het parcours te vinden is en dat 22 artists in residence werken aan performances allerhande, dat de nieuwe beeldentuin uitnodigt voor een wandeling in open lucht en dat er bovendien een stijlvol restaurant in het museum te vinden is, met de naam Madonna, dan weet je dat het nieuwe KMSKA een ankerplaats wordt waar je een paar keer zal terugkeren. Het enige dat we nog missen is een goeie naam voor het museum, een die je ook kan uitspreken. Het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten van Antwerpen is gewoon te lang, en over KMSKA struikelt je tong. Van Antwerpenaren die doorgaans rad van tong zijn, hadden we toch enige creativiteit op dat vlak verwacht.O ja, er worden ook tijdelijke tentoonstellingen gehouden. De eerste, The Making Off , toont aan de hand van foto's van Karin Borghouts het epos van de verbouwingsoperatie. In Kosmorama krijg je een fotografisch overzicht van Ives Maes van het patrimonium van alle wereldtentoonstellingen, van het 19de eeuwse Londen tot het hedendaagse Shangai. Gaat dat zien!