...

Het ontstaan van het boek is een verhaal op zichzelf. Begin dit jaar richtte de afdeling pediatrie de vzw Family Friendly Projects op, om zo de ziekenhuisopnames en de contacten met het ziekenhuis voor kinderen minder traumatiserend te maken. Een verblijf moest voortaan aangenamer en kindvriendelijker worden en de naaste familie moest nauwer betrokken worden. Els Deloof: "We creëerden op onze afdeling een 'Onderwaterwereld' en daarin leven allerlei figuren en dieren die ondertussen ook de muren van de afdeling sieren. Die diertjes op deuren en muren inspireerden mij tot verhaaltjes die ik dan vertelde aan de kinderen. De kinderen vonden dat duidelijk leuk en het leidde hen een beetje af van de reden van hun ziekenhuisopname. Ik kreeg van collega's bijvoorbeeld te horen dat procedures makkelijker verliepen. Uiteindelijk heb ik mijn verhaaltjes gebundeld en is er een boek van gekomen. De kinderen worden nu bij ons opgenomen in 'Onderwaterwereld' en in 'Helderwaterstad' en ze verblijven er bij hun diertje." Het boek gaat over een octopus?Eén van die dieren, Gus de Octopus, werd officieel onze mascotte. Een octopus heeft veel armen en kan dus veel helpen en veel 'omarmen'. Gus betrekt ook de kinderen en hun omgeving beter bij hun behandeling. Het is een intelligent dier. En Gus gaat ons helpen om van onze afdeling op termijn een inleefhotel, een soort themahotel te maken. Want met de verkoop van het boekje wil de vzw het verblijf van de kinderen in ons ziekenhuis aangenamer maken. We zouden bijvoorbeeld ook graag met de figuren van 'Onderwaterwereld' de kamers inrichten. Het boekje wordt op de afdeling ook gebruikt als voorleesboek of leesboek om al vertellend bij de kinderen de angst voor het ziekenhuis weg te nemen. Voortaan zijn de kinderen immers te gast in Helderwaterstad en kunnen ze samen met Gus en zijn vrienden avonturen beleven. Vanwaar de inspiratie voor de verhalen?Ik heb altijd wel veel fantasie gehad. En ik wou ook wel graag eens een kinderboek schrijven, maar ik schreef heel weinig op. Uiteindelijk schreef ik één verhaal uit. Het werden er twee en plots vond ik nog een beestje waar nog een verhaal in zat. Daar heb ik dan een rode draad in verwerkt en zo had ik voldoende voor een kinderboek. Zo groeide het idee om daar echt een boekje van te maken. De illustratrice van Helderwaterstad op onze afdeling en heeft er enkele tekeningen bij gemaakt. We rolden van de ene stap in de andere. Alles lukte wonderbaarlijk goed en zo is het een heel mooi kinderboek geworden. Eigenlijk is het een project van de hele afdeling. Wat mijzelf het meest pleziert, is dat ik ervaar dat de kinderen er zeer enthousiast over zijn en het heel graag lezen. Ze verzeilen zo in die onderwaterwereld van bij ons. Het leukste is nog dat de kinderen mij ook suggesties geven over wat er nog moet gebeuren in Helderwaterland. Ik vind het heerlijk dat ze zo meeleven. Kinderen komen naar het ziekenhuis, omdat ze ziek zijn of een therapie moeten krijgen. Als je ze daar dan even kunt uit halen en je kunt ze een beetje in een fantasiewereld laten vertoeven, dan is dat toch een heel fijne ervaring. Met hun reacties leveren de kinderen je al stof voor een tweede boek. Komt dat er ook?Misschien wel, ja. Ik heb nog niets opgeschreven, maar voor dit boek liet ik het ook eerst heel lang sudderen in mijn hoofd. Mogelijk komt er nog wel een vervolg. Maar dat zal ook de nodige tijd vragen, natuurlijk. De opbrengsten van het boek gaan naar de vzw Family Friendly Projects. Welke ambities hebben jullie met die vzw?We willen vooral onze afdeling ondersteunen met de 'Family Centred Care'. Daar waar het ziekenhuis niet kan bijspringen, willen wij ons steentje bijdragen met projecten, zoals die muurschilderingen, een familiekamer voor materniteit en neonatologie, projecten rond pijnstilling, virtual realitybrillen... Met de vzw willen we het verblijf van de kinderen op de kinderafdeling aangenamer maken en ervoor zorgen dat de familie zo goed mogelijk wordt betrokken. Ook sociale projecten binnen onze dienst kunnen we ondersteunen. We hebben veel ideeën. We zouden bijvoorbeeld ook reanimatielessen willen geven aan kinderen. Een klein ziekenhuis, zoals het Heilig Hart, heeft daar niet de financiële middelen voor. Daar kunnen wij met onze vzw en onze projecten juist wel de nodige ondersteuning geven.