...
Een van de duurste en tegelijk meest overbodige instellingen in ons land zijn de ziekenfondsen, die de betalingen van de FOD doorstorten naar de leden. Te vergelijken met een trip van Brugge naar Gent via Ingelmunster... Primus inter pares hier is onbetwistbaar de CM, de grootste mutualiteit met ongeveer 7.787 (sic) personeelsleden.Het 'mutualisme' (NB: in de natuur is mutualisme een relatie tussen twee levensvormen met wederzijds voordeel) tussen de CM en haar pakweg 4,5 miljoen betalende leden bestaat helaas niet meer als dusdanig sedert de beginperiode van de covidpandemie, waarbij tot opluchting en groot jolijt van de medewerkers de loketten onherroepelijk en definitief werden gesloten. Daardoor werd definitief komaf gemaakt met de mogelijke emotionele impact op de medewerkers van de soms pijnlijk hulpbehoevende en appellerende blikken van die leden die niet voor zichzelf kunnen opkomen. Dat werd vervangen door een in anonimiteit uitblinkend en op bewuste ontoegankelijkheid rekenend gecomputeriseerd antwoordsysteem waarbij elke zorg- en/of hulpvraag middels een op een eigen algoritme gebaseerd standaard antwoord wordt afgehandeld.Twee voorbeelden. Een 50-jarige patiënte met een sedert 41 maanden bestaand gemetastaseerd clear cell carcinoom onder immunotherapie sedert 41 maanden krijgt om de zes maanden een zuiver computergegenereerde brief met de vraag naar nieuwe informatie. Terwijl ik op de vorige brief naar de adviserend arts, opgesmukt met zes niet mis te verstane blauwekrokodilstempels, nog maar eens het palliatieve karakter van het tijdelijke status quo én de ongeneeslijkheid van de tumorale pathologie voor de derde maal had aangetoond. Dit is een kaakslag zonder weerga; helaas zonder excuses vanwege de CM.Tweede voorbeeld: een dame met gerechtvaardigde TAO wegens surmenage, thalassemie en een psychische decompensatie na het plotse vertrek van haar echtgenoot - verwekker van twee dochters, die niet opspoorbaar is en derhalve niet kan verplicht worden tot het betalen van alimentatiegeld - moet op 15 maart naar de adviserend arts. Ze heeft net voor de afspraak een VKO met verantwoordelijke derde. Een buurvrouw brengt haar naar de raadpleging waar ik een trauma met vertigineuze symptomen beschrijf en een attest opstel dat ze lege artis de kamer moet houden. Ze krijgt een attest dat ze niet buiten kan. Het 100% computergegenereerde antwoord is dat ze de vier dagen in bed niet krijgt uitbetaald, en dat ze maar naar de arbeidsrechtbank moet stappen om verhaal te halen, mits het niet tergend is.De bedienden van de CM ontpoppen zich als ware bewakers van de attesten en bekommeren zich vooral over het feit of het aangevinkte kruisje wel degelijk perfect in het midden van het hokje staat, niet met de diepmenselijke miserie waarmee een aantal van hun aantal leden wordt geconfronteerd. Dat komt toe aan de niet overbelaste huisartsen die voor hen de kastanjes uit het vuur halen, de patiënt niet reduceren tot een elektronisch item, en bovendien zelf evenmin telefonisch contact kunnen krijgen met de adviserende collega (con-frère en deux mots in dit geval). De grote meerderheid van de huisartsen is empathisch betrokken, doet het zonder computergegenereerde standaard back-up, en blijft bereikbaar... Wie van de politici heeft de moed om daarvan een thema te maken? Ik denk af en toe met weemoed terug aan Johan Anthierens. Hij zou deze aanklacht niet alleen duidelijk spitanter hebben gemaakt, maar zou ruim gehoord worden.