...

Er mag al eens gelachen worden bij de Biking Doctors. Dr. Jan Bonte, Fysische Geneeskunde en Revalidatie in het AZ Maria Middelares, laat de koersbroek zien waarmee ze de Ronde van de Trappisten fietsen. Keep the passion between (y)our legs staat er op gedrukt. "Om het fietsen te stimuleren, hé", lacht hij. Hij heeft voor de gelegenheid - ze bestaan ook dertig jaar - een speciaal bierglas met logo en een truitje laten ontwerpen. Het lijkt door zwarte, witte en bruine vlakken op een pij. Op de rug staat de route afgebeeld met alle trappistenbrouwerijen die ze tussen 19 en 28 juni zullen aandoen: Westmalle, Zundert en La Trappe in Nederland, Achel, Rochefort, Orval, Chimay en West-Vleteren. Maar ook de brouwerijen van onder andere Leffe, La Chouffe en Omer zullen ze aandoen. Bisschop Lode Van Hecke, voormalig abt van Orval, zegende hen bij hun vertrek in Gent. Het idee voor dit unieke fietsproject, waarbij ze per dag gemiddeld 150 kilometer afleggen, dateert al van september vorig jaar, toen er van corona nog geen sprake was. "Mijn collega's verdenken mij er nu van dat ik een waarzegger ben ( lacht). We waren oorspronkelijk met tien, want sommigen vreesden wat voor het slechte weer in België. Maar we zijn toch met z'n achttienen vertrokken. We dachten eerst om vanuit de Ardennen via het noorden van Frankrijk naar West-Vlaanderen terug te keren, maar omdat we vooraf niet wisten hoe de coronamaatregelen zouden zijn, hebben we voor de zekerheid voor plan B gekozen waardoor we in België bl ijven." Er rijdt een volgwagen mee waardoor ze bij elke passage aan een abdij bier kunnen inslaan. "Na onze ronde organiseren we nog een blinde proeverij om er de volgens ons beste trappist uit te halen. Ik heb alle abdijen een mail gestuurd en van West-Vleteren kreeg ik al meteen drie bakken cadeau." De Biking Doctors ontstonden in 1991 toen een medisch vertegenwoordiger samen met een paar artsen de finale van de Ronde van Vlaanderen fietste. Ondertussen reden ze al vanuit Gent naar de Mont Ventoux, de Tourmalet, Carcassonne, München of de Stelvio in Italië. "Maar iedereen traint op zichzelf. We gaan wel elke zondag samen langs de Schelde naar de Vlaamse Ardennen fietsen voor wie dat wil, met uiteraard een aperitief daarna." Hoe zit het met de onderlinge concurrentie onderweg?Er zijn er die dit jaar door de coronacrisis tijd hebben gehad om te trainen. Dan willen ze laten zien dat ze kunnen fietsen. Dat kunnen ze niet wegsteken. Als ze dat zadel onder hun billen voelen, zijn ze weg ( lacht). Vroeger waren er die bij het klimmen bijvoorbeeld wat vroeger vertrokken of zich met de volgwagen wat later lieten afzetten op de helling om de tijdsverschillen wat beperkt te houden. Dat wordt allemaal 'in der minne' geregeld. Maar de eerste drie dagen zijn altijd de spannendste, dan zijn ze niet te houden en moet je sommigen wat tot rust aanmanen. Als de jongere garde zich wat kapotgereden heeft gedurende de eerste dagen, wordt die wat minder hevig en dan komen de wat oudere diesels op gang. Dus je groeit qua niveau automatisch meer naar elkaar toe. Wat mij handig lijkt voor als er iets voorvalt, is dat jullie allemaal medici zijn.Onze man van Jan Palfijn heeft altijd trousse mee in de koffer van de volgwagen. Er rijdt ook een bike-dokter mee, Rudy Rollenberg, een ultrafietser die een fietsenzaak heeft op de Rooigemlaan, Pervélo. We hebben alleen nog geen psychiater in de groep en ook geen gynaecoloog. Die gynaecoloog komt onderweg misschien wat minder van pas.Maar we hebben wel al tochten van een paar dagen gereden in de Elzas waar er een psychiater mee was. "Hier kan ik een boek over schrijven", zei hij achteraf ( lacht). Zelf houden we wel notities bij zodat de dames als we thuiskomen kunnen lezen wat we allemaal hebben meegemaakt. Wat hebben jullie bij eerdere reizen al eens meegemaakt?Aan alle ritten mooie herinneringen over. We wilden eens fietsen naar de top van de Puy de Dôme. Die ziet eruit als een kegel waar je vijf kilometer op klimt en dan weer daalt. Maar fietsers werden maar op één moment toegelaten: op zondagmorgen om zeven uur. Want dan reden er geen auto's. Maar wij zouden daar op een donderdagmiddag passeren. Omdat we daar ook graag eens op wilden fietsen, stuurden we vooraf een brief. Maar we kregen geen antwoord terug van de prefectuur. Omdat ik eens toevallig Eddy Merckx ontmoette, vroeg ik hem of hij zijn handtekening niet onder een nieuwe poging wou zetten. Geen probleem voor Eddy en binnen de veertien dagen kregen we een positief antwoord. We moesten zeggen op welke dag en welk uur we daar aankwamen en dan zouden een kwartier later alle auto's tegengehouden worden. En als we boven waren, moesten we een seintje geven als we wilden terugrijden naar beneden, dan werd weer alle verkeer stilgelegd. We hebben Eddy een kaartje gestuurd om hem te bedanken ( grijnst). Deze keer loopt jullie fietsroute langs Belgische en Nederlandse trappistenkloosters en brouwerijen van abdijbieren. Jullie gaan de avond niet telkens afsluiten met spuitwater?Maar we maken er ook geen braspartij van, want 's anderendaags moeten we weer fietsen, natuurlijk. Ik drink overigens ook voldoende water - ik zeg dat ook altijd aan mijn patiënten - maar het moet bij voorkeur wel eerst door een brouwerij gepasseerd zijn ( lacht).