...

Hoe je het draait of keert, de vraag bij euthanasie is uiteindelijk: wil ik leven of wil ik dood?' In al zijn rauwheid legt dit de Achillespees van de geestelijke gezondheidszorg bloot. Te weinig, soms zelfs niet, krijgt dit een plaats in het biopsychosociale model van de hedendaagse gezondheidszorg. Nochtans blijft het adjectief 'geestelijk' in de terminologie behouden. Laten we er dan ook werk van maken. Een belangrijke wijze om dit te verwezenlijken is mogelijk door 'existential empathy'. Existentiële empathie kan het verschil maken in de praktijk van de geestelijke gezondheidszorg. Het zou een evidentie moeten worden dat existentiële thema's in de behandeling geïntegreerd worden.