Als we in 2050 de uitstoot van CO2 als afvalproduct van onze industriële en huishoudelijke processen drastisch willen terugbrengen moet er veel meer gebeuren dan elektrische wagens promoten en het isoleren van huizen verplichten.
...
De kern van het probleem is de manier waarop we energie produceren, die voor het overgrote deel gebaseerd is op fossiele energiebronnen. Hoe mooi en milieuvriendelijk zonnepanelen en windmolens ook lijken, hun energiedensiteit is laag terwijl ze afhankelijk zijn van de grillen van weer en wind.De energiebehoefte van de nog steeds groeiende wereldbevolking is gigantisch en de beschikbare alternatieve energiebronnen zijn ontoereikend om alle cement, staal en kunststoffen te helpen produceren die nodig zijn om de negen miljard mensen van de toekomst een minimaal levenscomfort te bieden. Zelfs als die geen van allen nog vlees zouden eten, willen ze wel een degelijk huis, veilig voedsel, mobiliteit en internet. Daartoe is een betrouwbare, continu beschikbare energiebron noodzakelijk.Waterstof zal daarbij een rol gaan spelen, net als de nog te ontwikkelen processen van artificiële fotosynthese. Ondertussen is een energietechnologie beschikbaar die om sociopolitieke redenen onbespreekbaar is geworden. Kernenergie is om velerlei redenen uit het publieke debat geweerd. In eigen land is zelfs de discussie over het openhouden van oude kerncentrales een uitzichtloos welles-nietesspelletje geworden. Laat staan ze te vervangen door nieuwere en veiligere centrales. Toch is kernenergie een potentieel onderdeel van de portefeuille van klimaatveranderingsopties dat nu om ideologische en antiwetenschappelijke argumenten van de onderhandelingstafel geweerd wordt. Dat is het standpunt van Partanen en Korhonen, twee Finse onafhankelijke onderzoekers, die in Kernenergie als kans helder en weldoordacht pleiten voor het heroverwegen van de antikernenergiestandpunten.Het verzet tegen kernenergie is oud en diep geworteld en veelal gebaseerd op een verkeerde inschatting van de echte en vermeende risico's (ook van klassieke energiebronnen), op onwetendheid over de werkelijke kosten en productiviteit van diverse energievormen en op ontoereikende inzichten in de werkelijke probleem van het radioactieve afval en wat daarmee te doen. Daardoor heeft kernenergie een slechte naam gekregen, aangewakkerd door het lobbywerk van de milieubewegingen. (Ironisch trouwens om te zien hoe in de jaren 1950 de jonge kernenergie even enthousiast onthaald werd als de hernieuwbare energiebronnen nu.) Partanen en Korhonen zetten met grote helderheid de cijfers en de feiten op een rij zodat iedereen voor- en nadelen, kosten en baten mee kan afwegen. Veel antinucleaire argumenten blijken niet te deugen, terechte bezorgdheden worden door tegenstanders selectief overbelicht. Partanen en Korhonen zijn grote voorstanders voor hernieuwbare energie en een koolstofslimme economie. Ze dragen daarbij stevige argumenten aan om kernernergie een belangrijke plaats in de energiemix te geven. Om dat debat te kunnen voeren is gedegen informatie cruciaal en dat is precies wat zij aanleveren. Een eerlijke discussie die het taboe op het nucleaire doorbreekt is essentieel.Kernenergie is niet perfect en zeker geen wondermiddel om de klimaatcrisis op te lossen, maar dat zijn fotovoltaïsche cellen en windturbines ook niet. We moeten wel af van fossiele koolstof als brandstof, en liefst zo snel mogelijk. De bestaande kerncentrales en die van de volgende generatie kunnen daarbij een grote dienst bewijzen als tussenstap naar duurzame schone energie.