...
Plots zie je mekaar weer, al is het maar even. En dan zie je wat er gebeurt in het leven. Erg vermagerd deed mijn dierbare kennis, toneelcollega en vriendin Rita haar verhaal. Darmkanker. Ze vertelde over wat zij meemaakte. Welke rit zij aflegde, hoe dankbaar zij was, maar ook hoe moeilijk ze het soms wel had. Niet in het minst door een sporadisch gebrek aan empathie van enkele mensen waar zij in het ziekenhuis mee geconfronteerd werd. Zo wenste zij eens een afspraak voor chemotherapie een dag te verplaatsen indien dat eventueel mogelijk was. Toen bekeken werd of dit kon, hoorde ze aan de andere kant van de lijn, zonder geslaagde poging het geluid te dempen: 'Allez zeg, nu wil die dat verplaatsen, als iedereen zo gaat beginnen'. Toch werd het toegezegd. Even later werd ze opgebeld door een jonge arts. Dat dit ongeoorloofd was, zelfs onbeleefd en niet gewaardeerd werd. Het was goed voor één keer. Eén keer. In haar palliatieve bestaan. Een ander moment onderging zij een scan. Die bleek erg lang te duren. Eens middag, vroeg zij of er een mogelijkheid was een broodje te kopen. Helaas zaten we in de lockdownfase en waren alle cafetaria verplicht gesloten. Het antwoord was dus neen, helaas. Of dat had het antwoord kunnen zijn. Het antwoord luidde echter: 'Nee, madammeke, daar had ge nu toch wel op voorhand aan kunnen denken en uw boterhammekes meebrengen, he'.Rita wilde haar ervaringen delen, iets bijdragen aan patiëntenzorg en -omgang. Maar de kracht ontbrak haar. Daarom beloofde ik er ooit iets over te schrijven, in Artsenkrant. Inmiddels is Rita overleden. Ik houd mijn belofte, en vraag bij deze aandacht voor detailempathie in de zorg. We moeten ons allemaal een beetje beschermen en kunnen niet te veel meegaan in dramatische verhalen. Maar we kunnen wel vriendelijk zijn en ons - al was het maar even - inbeelden hoe we zelf willen behandeld worden. Dat zit vaak in details. We worden zelf gelukkiger van geluk. Dus, hoe moeilijk het soms ook is, zeker in deze uitputtende coronatijden, laat ons aandacht geven aan empathie, ook in kleine, soms schijnbaar betekenisloze, gesprekken.