En toen vertrokken ze, vanop Melsbroek, het team van B-FAST. Allemaal netjes uitgedost in een fluojas. Eerst allemaal poseren voor het militaire vliegtuig, uitgewuifd door de minister van Binnenlandse Zaken. Op naar Turkije om een veldhospitaal op te richten voor de medische hulp voor de slachtoffers van de grote aardbeving die zich een week eerder voordeed.
Je kan het je niet voorstellen wat het betekent. In het midden van de nacht word je uit je bed gelicht door een zware aardbeving. Huizen storten in, appartementsblokken vallen als kaartenhuisjes in elkaar. Dat is wat er gebeurde in Turkije en Syrië. Ik herinner me nog goed de eerste berichten op het radionieuws. Minstens 500 doden. Aan dat cijfer zijn ondertussen een paar nullen toegevoegd. De teller staat op meer dan 50.000 doden. Het zijn waanzinnige getallen. Sommige families zijn zowat gedecimeerd. Vele honderdduizenden zijn heel hun hebben en houden kwijt. Ga er maar aanstaan als maatschappij. Alles ligt letterlijk in puin. Niets werkt er nog. Er is geen verwarming, elektriciteit en stromend water.
Mag ik het onwaarschijnlijk knap vinden dat het B-FAST team na een tiental dagen een operationeel noodhospitaal op poten zet dat volledig zelfbedruipend is?
De eerste dagen lag de focus op search and rescue. Na enkele dagen werden er steeds minder slachtoffers van onder het puin gehaald. Het ging daarna meer en meer over uitzonderlijke mirakelreddingen. Er zijn zelfs hier en daar slachtoffers die 12 dagen na de aardbeving levend van onder het puin werden gehaald. Deze mirakelreddingen worden natuurlijk erg breed in de media uitgesmeerd. En dat is goed ook. Al te snel gaat zo'n grote ramp naar de achtergrond. De grote ramp is natuurlijk gebeurd maar voor de mensen in het rampgebied gaat het leven wel door. En deze mensen hebben dus ook nood aan gezondheidszorg. Enerzijds voor de directe gevolgen van de aardbeving, maar anderzijds ook voor de opvang en opvolging van chronische aandoeningen.
Mag ik het dan toch onwaarschijnlijk knap vinden dat het Belgische B-FAST team na een tiental dagen een operationeel noodhospitaal op poten zet dat volledig zelfbedruipend is? Organiseer het maar. Logistiek, verpleging, artsen,... en dat allemaal op tien dagen up and running. Initieel werd er smalend gedaan over de 'trage" reactie van de Belgische overheid in het sturen van hulp. Ik denk dat de criticasters van in het begin toch eens mogen reflecteren. Vind maar eens een groep artsen, verpleegkundigen en logistiek personeel die het geregeld krijgen om hun reguliere werk halsoverkop achter te laten voor een periode van minstens twee weken. Ook chapeau voor de achterblijvers die het werk moeten overnemen. Bovendien kunnen ze ginder broodnodig werk verrichten. Initieel de acute problemen aanpakken, maar op termijn ook instaan voor wat meer chronische zorg. Hoeveel nevenschade zal deze ramp met zich meebrengen op korte, middellange en lange termijn? Voor alles is men aangewezen op hulp. Een diabetespatiënt onder insulinetherapie die komt te overlijden aan een ketoacidose omdat er gewoon geen insuline beschikbaar is. Die dingen zul je niet snel in de media horen. Heel de wereld stuurt hulp naar Turkije. Het is ook maar te hopen dat er ook wat hulp doorsijpelt naar het naburige Syrië. Daar is de situatie waarschijnlijk nog veel schrijnender.
Hier is het ondertussen weer back to business. We kunnen ons opnieuw ergeren aan verloren gegane bagage tijdens onze vakantie. Of we kunnen ons kwaad maken omdat we het niet eens zijn met het bestuur van onze favoriete voetbalclub. De back to business in het rampgebied zal toch van een heel andere orde zijn. Ik hoop maar dat de hulp en ondersteuning voor de Turkse bevolking niet stilletjes uitdooft. Maar voor wat B-FAST betreft: petje af.
De auteur schrijft in eigen naam.