De krant De Standaard heeft het graag over de gezondheidseffecten van windturbines: "Geen windmolens in onze achtertuin" (dd. 20 februari 2017) en recenter "In zeven jaar nooit zoveel klachten over windmolens" (dd. 13 februari 2024).

Julie Van Goethem schreef over windturbines een item op de webstek van Gezondheid en Wetenschap (dd. 19 februari 2024). Eerder deden Finoulst & Vankrunkelsven dat in het Tijdschrift voor Geneeskunde (2017, nr. 6: 373-375; DOI: 10.2143/TVG.73.06.2002302).

Laat ons de visuele inpassing in het landschap, de beweging van de wieken, de slagschaduw en de lichtschittering grotendeels buiten beschouwing laten, en de focus leggen op het geproduceerde zoevende geluid alsook het laagfrequent geluid, en een resem gezondheidsklachten. Er werden tot op heden al meer dan 240 nadelige en diverse effecten toegeschreven aan windturbines. Vele daarvan zijn ongedifferentieerde, somatoforme stoornissen.

In 2009 werd het 'Windturbinesyndroom' beschreven door dokter Nina Pierpont. Zoals bij zoveel syndromen is het een geheel van voornamelijk aspecifieke klachten (symptomen) zoals slaapstoornissen, hoofdpijn, tinnitus, druk op de oren, vertigo, misselijkheid, wazig zien, problemen met concentratie en geheugen, versnelde hartslag, hart- en bloedvatenziektes, diabetes en paniekaanvallen.

Windturbinesyndroom is een psychogene ziekte die wordt verspreid door negatieve publiciteit.

Pierponts studie was een zeer zwakke studie met zeer weinig deelnemers (N=38), selectiebias, geen controlegroep en klachten die al aanwezig waren vóór plaatsing van de windturbine. Bij kleine effecten is confounding bias een groot probleem. Daarom klasseerden Chapman & Crichton het windturbinesyndroom onder prietpraat (Wind Turbine Syndrome: a communicated disease, 2018).

Algemeen is de conclusie dat bij 1 op de 3 doktersbezoeken er geen oorzaak te vinden is voor de klachten. Patiënten willen echter een oorzaak horen vallen. Zo niet gaan ze zelf op bezoek bij de 24/7 beschikbare dokter Google. Nieuwe technologieën zouden wel eens de boosdoeners kunnen zijn!

Al langer bestaande symptomen worden gelinkt aan opkomende technologieën, dat is al altijd zo geweest (telefoon, stoommachine, radio, computer, microgolfoven, GSM, Wi-Fi, ...). Na geruime tijd verdwijnt het fenomeen vanzelf, zoals bijvoorbeeld gebeurde met de gsm-masten (Chapman, The New Scientist, 2012).

Het "nocebo-effect", de tegenhanger van het placebo-effect, is het verwachten van symptomen die daardoor een self-fulfilling karakter krijgen (Robin et al., Noise & Health, 2014).

Believe it or not? Ook dit syndroom is omgeven met hevige believers en een pak non-believers. Zijn de non-believers gelieerd aan of betaald door de groene energieleveranciers? De correcte informatie verspreiden en een eerlijke dialoog aangaan, met daaraan gekoppeld actief luisteren, vermindert de misverstanden en verhoogt het vertrouwen.

Hinder is een persoonlijk verhaal en een individuele beleving (McCunney et al., J Occup Environ Med, 2014). De Quality Of Life en welzijn zijn belangrijke items om niet uit het oog te verliezen. Contextuele en persoonlijke factoren hebben meer belang dan louter de geluidsblootstelling (van Kamp & van den Berg, Int J Environ Res Public Health, 2021).

In Ontario (Canada) toonden Deignan en collega's aan dat 94% van de krantenartikels nadelige effecten benadrukten en angstopwekkende beschrijvingen gaven (Act Health Risk Soc, 2013). Windturbinesydnroom is aldus een psychogene ziekte die wordt verspreid door negatieve publiciteit.

Misschien hoort WTS dan ook thuis in het controversiële rijtje van electrosensitivity en multiple chemical sensitivity?

One way wind, one way wind. Are you trying to blow my mind? (The Cats, 1971)

De krant De Standaard heeft het graag over de gezondheidseffecten van windturbines: "Geen windmolens in onze achtertuin" (dd. 20 februari 2017) en recenter "In zeven jaar nooit zoveel klachten over windmolens" (dd. 13 februari 2024). Julie Van Goethem schreef over windturbines een item op de webstek van Gezondheid en Wetenschap (dd. 19 februari 2024). Eerder deden Finoulst & Vankrunkelsven dat in het Tijdschrift voor Geneeskunde (2017, nr. 6: 373-375; DOI: 10.2143/TVG.73.06.2002302).Laat ons de visuele inpassing in het landschap, de beweging van de wieken, de slagschaduw en de lichtschittering grotendeels buiten beschouwing laten, en de focus leggen op het geproduceerde zoevende geluid alsook het laagfrequent geluid, en een resem gezondheidsklachten. Er werden tot op heden al meer dan 240 nadelige en diverse effecten toegeschreven aan windturbines. Vele daarvan zijn ongedifferentieerde, somatoforme stoornissen.In 2009 werd het 'Windturbinesyndroom' beschreven door dokter Nina Pierpont. Zoals bij zoveel syndromen is het een geheel van voornamelijk aspecifieke klachten (symptomen) zoals slaapstoornissen, hoofdpijn, tinnitus, druk op de oren, vertigo, misselijkheid, wazig zien, problemen met concentratie en geheugen, versnelde hartslag, hart- en bloedvatenziektes, diabetes en paniekaanvallen. Pierponts studie was een zeer zwakke studie met zeer weinig deelnemers (N=38), selectiebias, geen controlegroep en klachten die al aanwezig waren vóór plaatsing van de windturbine. Bij kleine effecten is confounding bias een groot probleem. Daarom klasseerden Chapman & Crichton het windturbinesyndroom onder prietpraat (Wind Turbine Syndrome: a communicated disease, 2018).Algemeen is de conclusie dat bij 1 op de 3 doktersbezoeken er geen oorzaak te vinden is voor de klachten. Patiënten willen echter een oorzaak horen vallen. Zo niet gaan ze zelf op bezoek bij de 24/7 beschikbare dokter Google. Nieuwe technologieën zouden wel eens de boosdoeners kunnen zijn!Al langer bestaande symptomen worden gelinkt aan opkomende technologieën, dat is al altijd zo geweest (telefoon, stoommachine, radio, computer, microgolfoven, GSM, Wi-Fi, ...). Na geruime tijd verdwijnt het fenomeen vanzelf, zoals bijvoorbeeld gebeurde met de gsm-masten (Chapman, The New Scientist, 2012). Het "nocebo-effect", de tegenhanger van het placebo-effect, is het verwachten van symptomen die daardoor een self-fulfilling karakter krijgen (Robin et al., Noise & Health, 2014).Believe it or not? Ook dit syndroom is omgeven met hevige believers en een pak non-believers. Zijn de non-believers gelieerd aan of betaald door de groene energieleveranciers? De correcte informatie verspreiden en een eerlijke dialoog aangaan, met daaraan gekoppeld actief luisteren, vermindert de misverstanden en verhoogt het vertrouwen. Hinder is een persoonlijk verhaal en een individuele beleving (McCunney et al., J Occup Environ Med, 2014). De Quality Of Life en welzijn zijn belangrijke items om niet uit het oog te verliezen. Contextuele en persoonlijke factoren hebben meer belang dan louter de geluidsblootstelling (van Kamp & van den Berg, Int J Environ Res Public Health, 2021).In Ontario (Canada) toonden Deignan en collega's aan dat 94% van de krantenartikels nadelige effecten benadrukten en angstopwekkende beschrijvingen gaven (Act Health Risk Soc, 2013). Windturbinesydnroom is aldus een psychogene ziekte die wordt verspreid door negatieve publiciteit.Misschien hoort WTS dan ook thuis in het controversiële rijtje van electrosensitivity en multiple chemical sensitivity? One way wind, one way wind. Are you trying to blow my mind? (The Cats, 1971)