...
Ten eerste is er het 'eigen schuld dikke bult discours'. Onze samenleving houdt vaak een beschuldigend vingertje op richting mensen die 'ongezonde keuzes' maken. Enkele voorbeelden: "Obesitas? Da's vast omdat je te vet eet en te weinig beweegt. Als maatschappij willen we toch niet betalen voor kine of een gastric bypass als het je eigen schuld is?!" "Longkanker? Leverprobleem na alcoholverslaving? Zelf gezocht, daar moet de maatschappij toch niet voor opdraaien?!"De realiteit is oneindig veel complexer. Misschien zit er wel een medische aandoening als lipoedeem achter het overgewicht. Of is het een bijwerking van medicatie, een eetstoornis of het gevolg van een zware depressie. Om nog te zwijgen van de sociale determinanten. Het is nu eenmaal zo dat als je in een moeilijke sociale of financiële context leeft, het veel moeilijker is om gezond gedrag te stellen. Ongezond eten is goedkoper. Als je het moeilijk hebt, ontbreekt de energie om aan je gezondheid te werken. Of is het veel makkelijker om even aan de realiteit te ontsnappen met een pintje of een sigaret.Moeten we gezond gedrag dan niet stimuleren of niet aan preventie doen? Uiteraard wel! Maar de 'schuld' volledig bij het individu leggen, is flagrant oneerlijk. Ik ben trots op het solidariteitsprincipe in onze maatschappij en dat moet zo blijven!Een andere zweem van Arcadia vinden we in de gezondheidszorg zelf. We evolueren steeds meer naar een gezondheidszorg op twee snelheden: Ik weet het wel: ik zou nooit in Arcadia willen wonen! U wel?! Wie is de dupe in Arcadia? Juist, de kwetsbare burger. Dat mogen we niet laten gebeuren. Zorgt u daar mee voor?