U kent wellicht het gevoel en de drukte die de laatste werkdagen voor de grote uittocht met zich teweeg brengen. Ik bedenk dan dat we ons jaarlijks voorhouden dagdagelijks in een wat meer relaxe sfeer te willen leven, maar ook dit jaar staat de stressbarometer voor veel mensen in de week voor hun vakantie hoger dan in andere perioden.
Het wordt een vliegvakantie. En we zijn niet de enigen die het zo bedacht hebben. De sociale media van mijn kinderen pinnen de meest exotische bestemmingen van hun Snapchat-vrienden vast.
Op het vliegtuig biedt men iedereen een masker aan en ik neem me voor om het alsnog te dragen hoewel ik de voorbije weken een paar drukke congressen en festivals heb bijgewoond. Het masker verbergt wel de wegdommelende aanblik wanneer een vlaag van uitgestelde vermoeidheid me overvalt.
Onder onze ogen ontrolt zich een golvend lappendeken met aardkleuren dat af en toe onttrokken wordt door de zwenkende vleugel van het vliegtuig. Bij een ietwat turbulente landing breekt zelfs een spontaan applaus los wat een kort gevoel van verbondenheid creëert.
Deze zomer wil niemand aan zich laten voorbijgaan
Op onze reisbestemming geldt nog een maskerplicht op het openbaar vervoer. Als geïsoleerde wezens troepen we samen elk naar onze bestemming.
We duiken voor een tweetal weken een ander leven in. Onze dagen worden gevuld met culinaire overvloed, culturele prikkels, zon, zee en natuur en we zijn terug dagelijks op elkaar aangewezen in alles wat we doen. Reizen is een van de meest intense ontmoetingen met je medemens die je kan ervaren.
We zullen opnieuw herinneringen vastleggen en kunnen herbeleven en delen door even door onze schermen te scrollen. Deze zomer wil niemand aan zich laten voorbijgaan.
Het ongeremde heeft lang genoeg op zich laten wachten. Dus misschien is deze zomer er een om net een beetje gekker in te kleuren