...

Dnipro is een van de grotere Oekraïense metropolen, op zowat 500 kilometer ten zuidoosten van de hoofdstad en net als Kiev gelegen aan de rivier Dnjepr. Een blik op de oorlogskaart leert dat de frontlijn hier echt niet ver weg is. "Dat frontlijngebeuren laat zich ook voelen in ons ziekenhuis", stelt dokter Korol. "Ik werk in een van de vier urgentieziekenhuizen in Dnipro en ben verantwoordelijk voor de afdelingen chirurgie, traumatologie, endoscopie en gynaecologie. Ons ziekenhuis telt bijna 700 bedden en daarvan is momenteel een groot deel bezet door soldaten die, na de eerste zorg aan het front, bij ons komen herstellen." Dokter Korol heeft geregeld contact met die soldaten. Hij is naar eigen zeggen verbaasd over hun wilskracht. "Ik was onlangs bij iemand die zijn hand was kwijtgespeeld bij de gevechten. Hij vroeg met aandrang om zo snel mogelijk terug te mogen gaan. 'Ik moet gaan vechten', zei de man. Maar we zien ook schrijnende gevallen. Vlak voor ik naar België kwam, heb ik een jongen van 19 gezien die zijn been was verloren door een explosie. De jongen huilde en begreep amper wat er was gebeurd. Dan moet je vooral proberen te troosten. Ik heb ook zijn ouders gesproken. Het enige wat ik kon beloven, was dat we zo goed als mogelijk voor hun zoon zouden zorgen. Ik zal er persoonlijk op toezien dat die jongen een prothese krijgt." Het illustreert hoezeer het oorlogsgeweld dagelijkse realiteit is geworden voor veel Oekraïeners. In Dnipro maakte een Russische raketaanval op een appartementsgebouw begin januari nog meer dan 40 dodelijke slachtoffers. "Mijn zus was toen met haar baby op bezoek bij haar man en mijn vader. De raket sloeg vier blokken van hun huis in. Alle huizen trilden er op hun fundamenten", weet dochter (en tolk) Elena. Dr. Korol probeert vooral te focussen op zijn werk in het ziekenhuis, zegt hij. "Het zijn lange, vermoeiende dagen. Ik ga meestal, doodmoe, vroeg slapen, maar ben 's ochtends om 5 uur wakker. Om 7 uur ben ik op post in het ziekenhuis." Maar hoe gaat de hoofdarts om met oorlogsgeweld en -leed? "Tijdens het werk probeer ik zo goed als mogelijk alles te organiseren, al is dat niet altijd eenvoudig of evident. De emoties komen meestal pas als ik thuis ben. Ik probeer mijn zinnen te verzetten door soms naar ons huisje op het platteland te gaan en daar wat in de tuin te werken." Zijn dochter windt er geen doekjes om: "De situatie is enorm belastend voor iedereen in het ziekenhuis. Mijn vader is danig onder de indruk van wat hij dagelijks meemaakt en ziet, ook al oogt hij heel rationeel." Toch blijft zijn werk hem, ook in het veilige België, achtervolgen. "We hebben vaak contact met het thuisfront en ook met donoren en sympathisanten. Want de medische noden ter plaatse blijven groot", maakt hij duidelijk. Dr. Korol: "In ons ziekenhuis proberen we dagelijks, naast de honderden ambulante patiënten, ook nog eens 50 tot 60 extra gewonde soldaten op te vangen. Het niveau van onze zorg is prima, maar het ontbreekt ons vooral aan chirurgisch materiaal om laparoscopische en endoscopische ingrepen te doen, chirurgiekits tout court en ook aan toestellen om accurate diagnoses te stellen zoals duodenoscopen, gastroscopen en colonoscopen. Ook heel belangrijk zijn generatoren, bij voorkeur van het type Ligasure: die moeten ons toelaten in alle omstandigheden te kunnen blijven opereren! Ook revalidatieapparatuur om patiënten weer op de been te krijgen, is zeer welkom." Om al dat medisch materiaal ter plaatse te krijgen, werkt dr. Korol samen met de vzw Save Ukraine EU, opgericht door de Limburgse ereconsul voor Oekraïne. De vzw heeft al diverse transporten van medisch en ander materiaal naar Oekraïne georganiseerd. De ereconsul laat verstaan dat ook apparatuur uit dokterspraktijken via dr. Korol in Oekraïne herbestemd kan worden. Tot slot: hoe moet dit conflict aflopen? Dr. Korol waagt zich liever niet aan voorspellingen: "We moeten vertrouwen hebben in de toekomst." Zijn echtgenote Inna, die al sinds april 2022 in ons land verblijft en gezinsarts is, vertrouwt me toe: "Ik hoop echt dat we in mei naar huis kunnen terugkeren en dat we tegen de zomer opnieuw vrede kennen." Het worden dus nog best spannende maanden voor het gezin.