...
Tot die conclusie komen onderzoekers van DYSIS (Dyslipidemia International Study). Aan DYSIS nemen meer dan 20.000 patiënten uit bijna 3.000 centra deel, gespreid over 11 Europese landen (plus Canada).Tussen die landen zie je heel wat verschillen in het behalen van de streefwaarden door een behandeling van de dyslipidemie. Soms heeft dat vooral te maken het systeem van de ziekteverzekering. Dat komt althans te voorschijn uit een subanalyse waarin men de vergelijking beperkte tot Britse en Duitse patiënten.StatinebehandelingAan de vergelijking namen 4.260 Duitse en 540 Engelse patiënten deel. Ze waren alle ouder dan 45 jaar en hadden een hoog cardiovasculair risico. Ze werden ook allemaal al minstens gedurende drie maanden behandeld met een statine. Dat werkte blijkbaar beter voor de Britse patiënten dan voor de Duitse.Bij maar 42% van de Duitse patiënten werd dankzij de behandeling het streefdoel van een LDL-cholesterolwaarde van minder dan 100 mg/dl bereikt. Bij de Britse patiënten haalde 80% het streefdoel.Duitse patiënten kregen een lagere dosis van statinen dan Britse. Duitse patiënten die simvastatine kregen, namen gemiddeld een dagelijkse dosis van 27,2 mg. Bij Britse patiënten lag de gemiddelde dagelijkse dosis op 36,6 mg. Britse patiënten werden ook makkelijker overgeschakeld op het krachtiger atorvastatine. Een kwart van de Britse patiënten kregen atorvastatine tegenover maar 4% van de Duitse.Letten op de kosten, of op de baten?"Duitse artsen behandelen hun patiënten conservatiever", zo zegt Anselm Gitt van het Herzzentrum in Lutwigshafen, eerste auteur van de subanalyse. "Ze gebruiken minder vaak krachtiger statines en hogere doses, die ook duurder uitkomen."Het verschil zit volgens hem in het systeem van de ziekteverzekering, want statines zijn niet moeilijker te verkrijgen in Duitsland dan in Groot-Brittannië. Duitse artsen beschikken maar over een beperkt budget voor chronische medicatie. Wanneer ze dat overschrijden, lopen ze een risico om een boete te krijgen. Britse artsen, daarentegen, krijgen meer geld wanneer meer patiënten onder de streefwaarden voor LDL-cholesterol blijven.Het Duitse systeem slaagt erin te doen waarvoor het ontworpen is: het beperkt de uitgaven voor medicatie. Het Britse systeem bereikt blijkbaar ook waarvoor het ontworpen is: veel patiënten behalen de streefwaarden.Welk systeem op langere termijn echt het goedkoopste is, valt volgens dr. Gitt evenwel nog te bezien. Het zijn immers vooral de complicaties van een hoog cholersterolgehalte die duur uitvallen.