Door een samenloop van omstandigheden heb ik de voorbije maanden flink wat medische zorg opgenomen. Niks ernstigs, maar het stapeltje attesten groeide wel snel aan. Toen ik daarmee naar het lokale ziekenfondskantoor wou stappen, besefte ik dat dit niet zomaar kon, omdat ik recentelijk over provincies heen verhuisd ben.
Het kantoor was overigens meer dan een week gesloten voor opfrissing en het call center van mijn nieuwe regio nam niet op. Daarom gingen de attesten onder enveloppe richting Brussel, bij mijn huidige federatie. Waar ze, zo besefte ik daarna, een paar weken stof zouden rapen.
Het is de taak van een ziekenfonds zijn leden eenvoudige en rechtvaardige procedures aan te reiken
Toen ik uiteindelijk een telefoontje pleegde, werd mij duidelijk gemaakt dat mijn ziekenfonds overbelast is. Net nu MyCareNet een deel van het papierwerk overneemt. Men beloofde mij overigens wél de voorliggende paperassen 'in dringende tarificatie te steken', zodat de tussenkomst de volgende dag op mijn rekening zou staan. Leermoment: wie van zijn neus maakt, krijgt voorrang. Anders uitgedrukt, de minst weerbaren - die vaak hun centen het meest nodig hebben - zijn gesjareld. Maar ook mijn assertieve zelf kwam een stukje bedrogen uit.
Veeleer dan een snelle storting kreeg ik een week later... een cheque in de bus. Die ik tien kilometer verder kon gaan innen bij mijn bank. Geen begeleidende nota, boe noch ba. Mijn ziekenfonds - dat aanleunt bij een zelfverklaarde sociale stroming - ziet kennelijk één en ander over het hoofd. Bijvoorbeeld, dat de 130 euro die mij te beurt viel, voor heel wat mensen een onmisbare hap uit het gezinsbudget betekent. En dat mensen die medische zorg opnemen soms ernstig ziek zijn, dus minder beschikbaar en/of minder mobiel.
Het is de taak van een ziekenfonds zijn leden eenvoudige en rechtvaardige procedures aan te reiken. De patiënt centraal, heet zoiets. En dat is niet centraal in de janboel.
Het kantoor was overigens meer dan een week gesloten voor opfrissing en het call center van mijn nieuwe regio nam niet op. Daarom gingen de attesten onder enveloppe richting Brussel, bij mijn huidige federatie. Waar ze, zo besefte ik daarna, een paar weken stof zouden rapen.Toen ik uiteindelijk een telefoontje pleegde, werd mij duidelijk gemaakt dat mijn ziekenfonds overbelast is. Net nu MyCareNet een deel van het papierwerk overneemt. Men beloofde mij overigens wél de voorliggende paperassen 'in dringende tarificatie te steken', zodat de tussenkomst de volgende dag op mijn rekening zou staan. Leermoment: wie van zijn neus maakt, krijgt voorrang. Anders uitgedrukt, de minst weerbaren - die vaak hun centen het meest nodig hebben - zijn gesjareld. Maar ook mijn assertieve zelf kwam een stukje bedrogen uit.Veeleer dan een snelle storting kreeg ik een week later... een cheque in de bus. Die ik tien kilometer verder kon gaan innen bij mijn bank. Geen begeleidende nota, boe noch ba. Mijn ziekenfonds - dat aanleunt bij een zelfverklaarde sociale stroming - ziet kennelijk één en ander over het hoofd. Bijvoorbeeld, dat de 130 euro die mij te beurt viel, voor heel wat mensen een onmisbare hap uit het gezinsbudget betekent. En dat mensen die medische zorg opnemen soms ernstig ziek zijn, dus minder beschikbaar en/of minder mobiel.Het is de taak van een ziekenfonds zijn leden eenvoudige en rechtvaardige procedures aan te reiken. De patiënt centraal, heet zoiets. En dat is niet centraal in de janboel.
