Tegenover elkaar zaten vier laatstejaars handelsingenieur en evenveel studenten van de tweede master farmacie - de naam van hun universiteiten laat ik maar achterwege.

Ze deden hun best, maar toch gingen beide ploegen geregeld de mist in, ook over zaken uit hun eigen vakgebied. Zo slaagden de farmaceuten er niet in om een product met de suggestieve naam 'ceftriaxon' te herkennen als een cefalosporine; waarna twee van de vier teamleden het in verband brachten met respectievelijk hondsdolheid en herpes. Nu ja, ik geef toe dat ik ook pas geleerd heb hoe je een geneesmiddelenvoorschrift opstelt toen ik mijn eerste vervanging deed. Blijkbaar leidt het curriculum nog steeds nog niet op voor een leven in de praktijk. Of komt het omdat virtuele lessen geen substituut zijn voor de aula?

Hoe dan ook, de echte schok moest nog komen. Zes foto's uit de wereld van architectuur en technologie: uit welke eeuw stamden ze? Met diskettes, de iPhone en de Eiffeltoren raakten beide ploegen nog weg, maar het Colosseum? Dat dateerde uit de zeventiende eeuw bij de apothekers en de zesde bij de handelsingenieurs! Helemaal hilarisch was de literatuurronde. Wanneer studenten titels te zien krijgen als De Kapellekensbaan, De ontdekking van de hemel of Tirza, zou je als reactie verwachten: "Heb ik gelezen", of tenminste: "Heb ik van gehoord!" Niet dus. Eén boek, Zomerhuis met zwembad, werd terecht toegeschreven aan Herman Koch. Vervolgens bleek Hendrik Conscience zowel Het verdriet van België (de farmaceuten) als De avonden (de handelsingenieurs) op zijn conto te hebben...

De Campus Cup toont nog maar eens aan wat we al lang wisten: dat wij als universiteit het plezier van het ontdekken van de wereld niet kunnen overlaten aan het middelbaar onderwijs

Waarom vertel ik dit verhaal? Niet om die jonge mensen belachelijk te maken; dit gaat immers niet over henzelf, maar over de wereld en de tijd waarin ze opgroeien en studeren. Ik denk aan een les die ik gaf in februari. Voor het caput selectum 'Omgaan met de media' waren een vijftiental aso's opgedaagd. Van die groep bleken er drie geregeld een krant te lezen, zonder uitzondering digitaal. Zelf ervaar ik dat je zo sneller dan bij een papieren krant onderwerpen overslaat die je niet direct aanspreken. Op die manier kom je niet uit je informatiebubbel. De rest van de deelnemers haalde zijn kennis voornamelijk uit Facebook.

Over twee maanden eindigt mijn universitaire carrière en daarmee mijn lidmaatschap van de lijncommissie Studium generale. Tien jaar lang heb ik mee geholpen om de geneeskundestudenten te tonen dat de wereld groter is dan het strikt medische, via drie bij te wonen sessies per jaar - sinds de invoering van het zesjarig curriculum gereduceerd tot twee.

Waarom doen we dat? Mensen zijn méér dan bezielde lichamen, ze zijn ingebed in een sociaal, historisch, cultureel, politiek en economisch kader en interageren er actief mee. "Homo sum, humani nil a me alienum puto", schreef Terentius. William Osler, de grondlegger van het geneeskundeonderwijs, zei het zo: "While medicine is to be your vocation, or calling, see to it that you have also an avocation - some intellectual pastime which may serve to keep you in touch with the world of art, of science, or of letters." Dat hoort allemaal samen onder de noemer 'humanities in medicine'.

De Campus Cup toont nog maar eens aan wat we al lang wisten: dat wij als universiteit het plezier van het ontdekken van de wereld niet kunnen overlaten aan het middelbaar onderwijs. De 'humaniora' lijkt immers verleden tijd.

Tegenover elkaar zaten vier laatstejaars handelsingenieur en evenveel studenten van de tweede master farmacie - de naam van hun universiteiten laat ik maar achterwege. Ze deden hun best, maar toch gingen beide ploegen geregeld de mist in, ook over zaken uit hun eigen vakgebied. Zo slaagden de farmaceuten er niet in om een product met de suggestieve naam 'ceftriaxon' te herkennen als een cefalosporine; waarna twee van de vier teamleden het in verband brachten met respectievelijk hondsdolheid en herpes. Nu ja, ik geef toe dat ik ook pas geleerd heb hoe je een geneesmiddelenvoorschrift opstelt toen ik mijn eerste vervanging deed. Blijkbaar leidt het curriculum nog steeds nog niet op voor een leven in de praktijk. Of komt het omdat virtuele lessen geen substituut zijn voor de aula?Hoe dan ook, de echte schok moest nog komen. Zes foto's uit de wereld van architectuur en technologie: uit welke eeuw stamden ze? Met diskettes, de iPhone en de Eiffeltoren raakten beide ploegen nog weg, maar het Colosseum? Dat dateerde uit de zeventiende eeuw bij de apothekers en de zesde bij de handelsingenieurs! Helemaal hilarisch was de literatuurronde. Wanneer studenten titels te zien krijgen als De Kapellekensbaan, De ontdekking van de hemel of Tirza, zou je als reactie verwachten: "Heb ik gelezen", of tenminste: "Heb ik van gehoord!" Niet dus. Eén boek, Zomerhuis met zwembad, werd terecht toegeschreven aan Herman Koch. Vervolgens bleek Hendrik Conscience zowel Het verdriet van België (de farmaceuten) als De avonden (de handelsingenieurs) op zijn conto te hebben... Waarom vertel ik dit verhaal? Niet om die jonge mensen belachelijk te maken; dit gaat immers niet over henzelf, maar over de wereld en de tijd waarin ze opgroeien en studeren. Ik denk aan een les die ik gaf in februari. Voor het caput selectum 'Omgaan met de media' waren een vijftiental aso's opgedaagd. Van die groep bleken er drie geregeld een krant te lezen, zonder uitzondering digitaal. Zelf ervaar ik dat je zo sneller dan bij een papieren krant onderwerpen overslaat die je niet direct aanspreken. Op die manier kom je niet uit je informatiebubbel. De rest van de deelnemers haalde zijn kennis voornamelijk uit Facebook. Over twee maanden eindigt mijn universitaire carrière en daarmee mijn lidmaatschap van de lijncommissie Studium generale. Tien jaar lang heb ik mee geholpen om de geneeskundestudenten te tonen dat de wereld groter is dan het strikt medische, via drie bij te wonen sessies per jaar - sinds de invoering van het zesjarig curriculum gereduceerd tot twee.Waarom doen we dat? Mensen zijn méér dan bezielde lichamen, ze zijn ingebed in een sociaal, historisch, cultureel, politiek en economisch kader en interageren er actief mee. "Homo sum, humani nil a me alienum puto", schreef Terentius. William Osler, de grondlegger van het geneeskundeonderwijs, zei het zo: "While medicine is to be your vocation, or calling, see to it that you have also an avocation - some intellectual pastime which may serve to keep you in touch with the world of art, of science, or of letters." Dat hoort allemaal samen onder de noemer 'humanities in medicine'.De Campus Cup toont nog maar eens aan wat we al lang wisten: dat wij als universiteit het plezier van het ontdekken van de wereld niet kunnen overlaten aan het middelbaar onderwijs. De 'humaniora' lijkt immers verleden tijd.