UGent. Zo mogelijk zelfs nog volgens persoonlijke voorkeur van iedere student. Het leidde toch tot gefronste wenkbrauwen bij enkele artsen toen ik hen erover vertelde. Soms half lachend, soms met een sentiment dat rook naar 'in onze tijd'.
Mijn eerste reflex was mezelf verdedigen, ook al had ik dit systeem noch uitgedacht noch erom gevraagd. Dat betekent niet dat ik er geen fan van ben: een maand vrijaf (met nog vijf dagen die op andere momenten opgenomen kunnen worden) biedt veel meer opties dan systemen die andere universiteiten gebruiken, waarbij hier en daar een paar dagen opgenomen kunnen worden, ook al is het aantal dagen verlof in totaal vergelijkbaar.
Mijn verlofmaand was volgestampt met allerlei zaken die mij oprecht gelukkig maken en leerrijke ervaringen die ik zonder die verlofmaand niet had gehad. De hoeveelheid medische kennis en praktijkervaring die ik heb bijgeleerd is evenwel relatief beperkt, meer nog: ik ben de afgelopen maand ongetwijfeld van alles vergeten.
Er even tussenuit zijn voelde goed
Hier een balans van opmaken is moeilijk. Hoeveel zou de extra kennis en ervaring van een maand stage in plaats van een maand verlof waard zijn? Hoe weegt dat op tegenover de hoeveelheid plezier, ontspanning en zelfontwikkeling die je in een maand verlof kan proppen, en de mate waarin je daar gelukkig van wordt?
Ik word nu ook wel gelukkig van bepaalde aspecten van het stagiairsleven, chance, anders hadden de laatste vijf jaar als half weggesmeten gevoeld. Dat neemt niet weg dat er even tussenuit zijn goed voelde, en dat de volgende stagemaand met volle goesting aangevangen kan worden: verandering van spijs doet eten.
Een maand verlof gaf me een kans om meer vrienden te zien, te lezen, te sporten, op kamp te gaan met mensen die me nauw aan het hart liggen en nog zo veel meer. Van mijn maand verlof ben ik denk ik wel een beter mens geworden, en als dat niet het geval is sowieso wel een gelukkiger mens.