...

De geestelijke gezondheid van mensen met gehoorproblemen is er slechter aan toe dan van de doorsnee bevolking. Tot die conclusie komen Johannes Fellinger en Daniel Holzinger van de universiteit van Wenen en Robert Pollack van de Rochester University in een review in The Lancet. De auteurs stellen bovendien vast dat dove mensen moeilijker toegang hebben tot kwalitatieve gezondheidszorg. Doofheid is een heterogene aandoening met een grote impact op het sociale, emotionele en cognitieve welzijn, schrijven de auteurs. Tussen 15 en 25% van de wereldbevolking heeft af te rekenen met een of andere vorm van doofheid terwijl zowat 7 op de 10.000 mensen ernstig doof is op heel jonge leeftijd, nog voor het begin van de taalontwikkeling.Geestelijke gezondheidDe review komt tot de conclusie dat bijna een kwart van de dove individuen bijkomende beperkingen ondervindt en dat de mentale nood groter en complexer is dan in de doorsnee bevolking. Een voorbeeld: uit Amerikaanse cijfers blijkt dat leerlingen met gehoorproblemen tussen zes en 17 jaar meer leerproblemen hebben (17%), ontwikkelingsstoornissen (5%), visuele beperkingen (4%) en autisme (2%). Deens onderzoek toont aan dat de prevalentie van psychosociale problemen bij kinderen met gehoorproblemen drie keer hoger lag. Een studie uit Atlanta (VS) rapporteert neuronale ontwikkelingsstoornissen bij 30% en intellectuele tekortkomingen in 26% van de onderzochte kinderen met ernstige gehoorstoornissen. Vooral kinderen die zichzelf thuis en elders moeilijk verstaanbaar kunnen maken, lopen een vier keer hoger risico op geestelijke gezondheidsproblemen. Ze zijn ook veel vaker het doelwit van pestgedrag door medeleerlingen. Kwaliteitsvolle gezondheidszorgTegelijk ervaren mensen met gehoorstoornissen bijkomende drempels tot een kwalitatieve gezondheidszorg, stellen de auteurs. Als ze worden opgenomen in een ziekenhuis rapporteren ze vaker angst, onzekerheid, onveiligheid, wantrouwen en frustratie omwille van de gebrekkige communicatie met de zorgverstrekkers. In het VK rapporteerden 77% van de gebruikers van gebarentaal dat ze in het ziekenhuis ernstige communicatieproblemen hadden met de zorgverstrekkers en 33% verlaat regelmatig de praktijk van de huisarts terwijl ze onzeker zijn over de medicatie die ze moeten nemen. Erger nog, een derde van de ondervraagden stelt regelmatig een doktersbezoek uit omwille van de moeizame communicatie tussen arts en patiënt. Een reeks kleine gedragsaanpassingen kan al wonderen doen, schrijven Fellinger en co. Voorbeelden zijn oogcontact houden, visuele hulpinstrumenten gebruiken tijdens het geven van uitleg, of het consequent uitvoeren van een onderzoek in stappen: eerst duidelijk informeren welk onderzoek er gaat plaatsgrijpen, dan het onderzoek uitvoeren en vervolgens de bevindingen meedelen. GebarentaalIn hetzelfde nummer van The Lancet pleiten Andrew Alexander, een arts, Paddy Ladd, een onderzoeker, en Steve Powell, van de organisatie SignHealth, voor een extremere oplossing: "Patiënten uit de dovengemeenschap hebben evenveel recht op een kwaliteitsvolle gezondheidszorg als alle andere mensen. Liplezen of het neerkrabbelen van enkele notities volstaan niet. Er is nood aan professionele zorgverstrekkers die gebarentaal beheersen of aan mensen die als vertaler kunnen optreden. Want communicatie is een tweewegproces waarin beide partijen hun mening moeten kunnen geven en naar elkaar kunnen luisteren. Zonder gemeenschappelijke taal of gepaste 'vertaling' lukt dat niet."