...

Als ik 's nachts vergeet om mijn telefoon uit te schakelen en wanneer ik wachtdienst heb dan word ik wakker van de alarmen van het Riziv, zo vertelt de uitgeputte huisarts."s 'Morgens zie ik alle boodschappen van het Riziv voor huisartsen en tal van andere zorgverstrekkers. De onderwerpen van de berichten zijn heel divers: van de terugbetaling van een of ander verband tot nieuwe regels voor opticiens. Ik merk overigens op dat de meeste collega's niet op de hoogte zijn van het bestaan van die alarmen. Maar midden in die informatiemassa zit soms belangrijke informatie voor huisartsen. Je bent dus wel verplicht om alle berichten te bekijken en te triëren. Er zijn mensen die voor minder met een burn-out kampen. In andere beroepen hadden werknemers al klacht ingediend voor pesterijen op het werk." Het ergste zijn natuurlijk de activiteitenverslagen die regelmatig verstuurd worden en de documenten 'met toelichting', zucht de huisarts. "In februari kreeg ik een 'verslag' van acht pagina's met opmerkingen in alle kleuren, alsof ik een kleuter ben. Vroeger bevatte zo'n verslag statistieken en histogrammen, maar nu,. . . zelfs in de rapporten van mijn kleinzoon in de kleuterklas staan beter uitgewerkte evaluaties! De feedback in het 'individueel activiteitenverslag' is bijna een belediging omdat we al decennia lang als huisarts werken, omdat we een diploma hebben in de genees-, heel- en verloskunde, omdat we de nodige geaccrediteerde opleidingen volgen en omdat we deelnemen aan LOK's. Het Riziv verwijt mij, onder meer, dat ik teveel gezondheidscheck-ups uitvoer. Echt? Een voorbeeld. Onlangs besloot ik om uiteindelijk toch een bloedonderzoek uit te voeren op aandringen van een patiënt die zich abnormaal moe voelde, ook al dateerde het vorige bloedonderzoek van niet meer dan een paar maanden geleden. En gelukkig maar. Uit de resultaten bleek dat de patiënt leukemie had. Hoeft het nog gezegd dat patiënten zich niet aanbieden in de praktijk met een etiket met de diagnose op het voorhoofd?".De huisarts merkt op dat de feedback het soms over 'misbruik' heeft wanneer dat niet het geval is. "Ik stel mijn patiënten bloot aan 'obsolete straling bij radiologische beeldvorming', zo lees ik in het verslag, terwijl ik heel wat tijd neem om patiënten uit te leggen dat ze niet te veel radiografische onderzoeken moeten ondergaan. Ik stuur een patiënt nooit door voor een scan zonder eerst stevige argumenten te geven om dat niet te doen. Ik wil mijn patiënten wel doorverwijzen voor een MRI, maar daar zijn lange wachttijden voor. Je staat dan voor de keuze: een patiënt arbeidsongeschikt verklaren voor drie maanden - de wachttijd voor een MRI-onderzoek - of een snellere oplossing bedenken. Is dat logisch?"Volgens de huisarts lijkt de feedback zelfs contraproductief te zijn. "Als je twee keer 'in het rood' gaat in het verslag, dan loop je het risico om opgeroepen te worden door de Dienst voor geneeskundige evaluatie en controle (DGEC) om je te rechtvaardigen, of zelfs om het overschrijden van honoraria terug te betalen en een boete te betalen die vijf keer zo hoog is als de kostprijs van de prestaties. Dat is best angstaanjagend." En wat met het individueel rapport van een zestigtal pagina's dat naar alle huisartsen gestuurd wordt? "Het Riziv legt ons uit, rubriek per rubriek, hoe we ons kunnen verbeteren. Ik heb nog niet de moed gehad om het te lezen", zegt de huisarts. "Bovendien zou ik graag weten hoeveel al die rapporten moeten kosten. De salarissen van actuarissen van het Riziv zijn niet te vergelijken met het mijne!" Een paar dagen later krijgt de huisarts midden in de nacht een gids voor goede praktijken van 206 bladzijden toegestuurd. "Je denkt dat je terug in het laatste jaar van je opleiding ziet en dat je àlles moet leren, zelfs hoe je een voorschrift moet maken. Wie heeft er tijd om dat allemaal te lezen? Idealiter moet je zo'n document printen, als je nog genoeg papier en inktpatronen in huis hebt. De gids bevat bij elke nieuwe editie bovendien nog meer richtlijnen. Ik stel voor dat het Riziv een gelijkaardig document stuurt naar patiënten en andere zorgverstrekkers zodat die ook geresponsabiliseerd kunnen worden. Ik krijg dagelijks ontelbare telefoontjes van patiënten om voorschriften te maken die al opgesteld werd door een kinesitherapeut of voor geneesmiddelen, bijvoorbeeld antibiotica, die al afgeleverd werden door de apotheker zonder mij eerst te raadplegen." Gelukkig houdt deze huisarts - die toegeeft dat ze omwille van de administratieve overlast minder patiënten per uur ziet dan vroeger - nog altijd van haar werk als huisarts, dankzij de nauwe contacten met patiënten en de dagelijkse intellectuele uitdaging die eigen is aan de huisartsgeneeskunde.