...

De nationale bemiddelaar, een voormalige ziekenhuisdirecteur, kreeg van de Franse minister van Volksgezondheid de opdracht om te bemiddelen in geval van een conflictsituatie tussen zorgverstrekkers in de brede zin van het woord, met inbegrip van stagiairs en studenten. Het gaat potentieel om zo'n miljoen mensen."Ik hou me enkel bezig met zware dossiers, die al lang aanslepen, waar in 95% van de gevallen artsen bij betrokken zijn", legt hij aan het Franse blad Le Quotidien du médecin uit. "In een verder stadium kunnen die uitmonden in een conflict tussen artsen en ziekenhuisdirectie. Op een jaar tijd heb ik een tiental gevallen opgevolgd en uitgeklaard. Als bemiddelaar kan ik ook ingezet worden door het kabinet van de minister, de regionale overheden, een ziekenhuis, enz. Zo is er een vereniging tegen misbruik en pestgedrag binnen de openbare ziekenhuizen die me ook dossiers doorspeelt."De bemiddelaar werkt met een commissie samengesteld uit een tiental vrijwillige leden, onder wie artsen, een psycholoog en drie ziekenhuisdirecteurs. "De bedoeling is om de bemiddeling op te starten alvorens een juridisch geschil rijst. Een duo uit de commissie gaat ter plaatse, luistert, kijkt rond en probeert een oplossing te vinden om uit de crisissituatie te geraken. De bemiddelaar is geen rechter, noch een procureur."De oprichting van de functie van nationaal bemiddelaar in januari 2017 is een onderdeel van de overheidsstrategie om de levenskwaliteit op het werk van zorgprofessionals te verbeteren. In november vorig jaar kreeg Edouard Couty het dossier toegeschoven van het universitair ziekenhuis in Grenoble, waar een jonge neurochirurg in het operatiekwartier zelfdoding had gepleegd - een drama dat het zorgpersoneel in de instelling diep had getroffen. De bemiddelaar stelde een diagnose op van de situatie in het ziekenhuis, afgaande op de moeilijkheden die bepaalde zorgverstrekkers meemaakten en op meldingen van mistoestanden binnen bepaalde diensten. Hij hoorde een 30-tal personen en stelde aanbevelingen op voor de ziekenhuisdirectie.Verdient het Franse voorbeeld navolging en stellen we in ons land ook best een nationale bemiddelaar aan voor de ziekenhuissector? In feite hebben we al een ombudsman, maar die heeft een heel andere opdracht: hij helpt burgers om problemen op te lossen met de federale administratie.De ziekenhuizen hebben bemiddelaars ten dienste van de patiënten, maar zij zijn niet bevoegd voor conflicten tussen zorgprofessionals. Op federaal niveau waken twee bemiddelaars (een Nederlands- en een Franstalige) over de toepassing van de wet patiëntenrechten van 22 augustus 2002 voor de ambulante sector. In 2016 registreerde de nationale bemiddelingsdienst 858 klachten, tegenover 792 in 2015, een toename dus met 8%. Er is al jaren een stijgende tendens waar te nemen in het aantal klachten tegenover de ambulante sector.Verder is de nationale paritaire commissie artsen-ziekenhuizen bevoegd om zich uit te spreken over relationele problemen tussen instellingen en artsen. Op vraag van een der partijen kan ze ook een (potentieel) geschil voorkomen of oplossen dat kan ontstaan tussen artsen en ziekenhuizen. Concreet volgt de commissie een stappenplan (bestudering van het dossier, voorstel van oplossing, bemiddeling,...) voor er eventueel een duo arts-beheerder ter plaatse wordt gestuurd om een probleem uit te klaren.In feite is de huidige rol van de commissie vergelijkbaar met die van de nieuwe Franse bemiddelaar. Deze federale structuur wordt sinds 2017 voorgezeten door Pedro Facon, algemeen directeur Volksgezondheid binnen de FOD en voormalig kabinetchef van minister Maggie De Block. Maar zou het niet aangewezen zijn om die rol voor te behouden aan een autonome zorgprofessional met expertise ter zake, zodat zorgverstrekkers er gemakkelijker een beroep op zouden doen?(vertaling Veerle Caerels)