's Ochtends nog donker wanneer we starten, en pas lang na het vallen van de nacht weer gezellig thuis. Met Kerstmis en Nieuwjaar hopen we dan ook vooral niet van wacht te zijn en voluit met de familie te kunnen vieren. Beide feesten symboliseren een nieuwe start en hoop voor de toekomst. We wensen het aan mekaar en aan onze patiënten.
Misschien is het omdat het 'die dagen' zijn, maar er gebeurt toch wel vaker dan normaal iets speciaals. Of het nu is op de ogenblikken dat we moeten werken en anderen feesten, of juist net niet, ik weet het niet. We herinneren het ons alvast levendig. In mijn geval, de eerste keer als stagiair een bevalling 'alleen' op kerstavond. Omdat het ijzelde, en de gynaecoloog allicht niet te veel gas mocht geven. Of een vluchtelinge hier om de hoek die angstig 's nachts aan de deur stond omdat haar zus, die mee kwam vieren, niet meer reageerde. Te veel insuline voor het niet zo copieuze maal. Ten slotte, de ongeruste man aan de deur die te doof was om de ambulance te bellen voor zijn collaberende echtgenote, waarna een geslaagde reanimatie in nieuwjaarskostuum volgde, in afwachting van meer op de situatie geklede collega's.
Misschien is het omdat het 'die dagen' zijn, maar er gebeurt toch wel vaker dan normaal iets speciaals
Als huisarts kom je ook bij patiënten voor wie de feestdagen elk jaar opnieuw een kwelling zijn. Omdat thuisdiensten wat minder bemand zijn of de dagelijkse traiteur aan huis natuurlijk niet bezorgt op Kerst of Nieuwjaar. Maar vooral omdat ze eenzaam zijn. De familie die er niet meer is, met hen gebroken heeft of liever elders viert. Sinds een paar jaar tracht ik als allerlaatste patiënt voor kerstavond of oudejaarsavond op bezoek te gaan bij iemand die het voor de feesten niet getroffen heeft. Gewoon voor een babbeltje.
Verander de wereld, begin bij jezelf! (met dank aan mijn Alma Mater) Zalig Kerstfeest en een gelukkig 2019!