...
In het laatste nummer van het tijdschrift AIDS heeft een Franse groep de resultaten van de ANRS EP66 SEPTAVIH-studie gepubliceerd. Die studie heeft de prevalentie van en de risicofactoren voor fragiliteit geëvalueerd bij personen met hiv van 70 jaar of ouder die al sinds minstens 12 maanden een antiretrovirale behandeling kregen. Ter herinnering, fragiliteit (frailty) is een fenotype dat correleert met nefaste effecten op de gezondheid van ouderen. De Fried-criteria zijn vijf criteria die in de geriatrie worden gebruikt om het concept van fragiliteit bij ouderen te definiëren: onwillekeurige vermagering met minstens 5% van het lichaamsgewicht, gevoel van uitputting, tragere stapsnelheid, geringere spierkracht en sedentariteit. Als een patiënt drie of meer van die criteria vertoont, spreken we van fragiliteit. Als een patiënt twee criteria vertoont, spreken we van prefragiliteit. De studie werd uitgevoerd bij 510 hiv-geïnfecteerde patiënten van gemiddeld 73 jaar, overwegend (81,4%) mannen. De gemiddelde duur van de hiv-infectie was 22,7 jaar en de gemiddelde duur van de antiretrovirale behandeling was 15,7 jaar. De prevalentie van fragiliteit en prefragiliteit was respectievelijk 13,5% en 63,3%. Bij multivariate analyse waren een hogere leeftijd, een precaire sociaaleconomische situatie en meerdere comorbiditeiten de belangrijkste risicofactoren voor fragiliteit. Er is geen correlatie gevonden tussen met de hiv-infectie samenhangende factoren en fragiliteit. Het is dus wenselijk die risicofactoren aan te pakken om ervoor te zorgen dat die populatie, die alsmaar groter wordt dankzij de aanwinsten inzake antiretrovirale behandeling, in goede omstandigheden kan verouderen.