De studie is uitgevoerd bij 383 mensen met hiv die in 2021-2022 in één hiv-referentiecentrum in California werden gezien en die hadden aangegeven dat ze eventueel zouden willen overschakelen van hun huidige orale antiretrovirale behandeling naar injecties van een langwerkende combinatie van cabotegravir en rilpivirine.

Nadat ze hun toestemming hadden gegeven, werden de patiënten verwezen naar een groep onderzoekers voor klinische evaluatie, evaluatie van de ziekteverzekering en starten van de injecties. Uiteindelijk is echter maar 53% van de deelnemers effectief overgeschakeld op de langwerkende injecteerbare antiretrovirale behandeling. Een vooraf bestaande resistentie tegen NNRTI's was de frequentste reden om dat niet te doen (28% van de deelnemers). Die vaststelling herinnert er dus aan dat het belangrijk is om resistentie op te sporen voor van behandeling wordt veranderd. De op een na frequentste reden waren problemen om regelmatig op een afgesproken uur naar het ziekenhuis te komen of gecontacteerd te worden (20%). 19% van de deelnemers tot slot is tijdens de evaluatie van mening veranderd. Andere redenen om niet over te schakelen op de injecteerbare behandeling waren: een detecteerbare viruslast (8%), geen volledige resultaten van resistentietests (8%), resistentie tegen integraseremmers (4%), gebrekkige ziekteverzekering (4%), zorgen over de eigen uitgaven (3%) en een actieve co-infectie met het hepatitis B-virus (2%).

Weinig frequente barrières, waar echter toch rekening mee moet worden gehouden, zijn: de frequente afspraken in het ziekenhuis die strikt moeten worden nageleefd, angst voor de pijn bij de injecties en de nog maar beperkte ervaring met die behandeling in de reële wereld. Je moet de patiënten dus goede informatie geven en een antwoord geven op hun bekommernissen.

Zwakke punten van de studie zijn de retrospectieve aard ervan, het feit dat de studie slechts in één centrum is uitgevoerd en de subjectiviteit van de redenen waarom niet op injecties is overgeschakeld. Het is echter belangrijk rekening te houden met al die factoren wanneer het zorgteam een strategie uitstippelt die ervoor zorgt dat mensen met hiv meer vertrouwen krijgen in zo'n langwerkende injecteerbare behandeling.

Ref.: Hill L. et al. AIDS, online gepubliceerd op de website op 29/11/2022.

De studie is uitgevoerd bij 383 mensen met hiv die in 2021-2022 in één hiv-referentiecentrum in California werden gezien en die hadden aangegeven dat ze eventueel zouden willen overschakelen van hun huidige orale antiretrovirale behandeling naar injecties van een langwerkende combinatie van cabotegravir en rilpivirine. Nadat ze hun toestemming hadden gegeven, werden de patiënten verwezen naar een groep onderzoekers voor klinische evaluatie, evaluatie van de ziekteverzekering en starten van de injecties. Uiteindelijk is echter maar 53% van de deelnemers effectief overgeschakeld op de langwerkende injecteerbare antiretrovirale behandeling. Een vooraf bestaande resistentie tegen NNRTI's was de frequentste reden om dat niet te doen (28% van de deelnemers). Die vaststelling herinnert er dus aan dat het belangrijk is om resistentie op te sporen voor van behandeling wordt veranderd. De op een na frequentste reden waren problemen om regelmatig op een afgesproken uur naar het ziekenhuis te komen of gecontacteerd te worden (20%). 19% van de deelnemers tot slot is tijdens de evaluatie van mening veranderd. Andere redenen om niet over te schakelen op de injecteerbare behandeling waren: een detecteerbare viruslast (8%), geen volledige resultaten van resistentietests (8%), resistentie tegen integraseremmers (4%), gebrekkige ziekteverzekering (4%), zorgen over de eigen uitgaven (3%) en een actieve co-infectie met het hepatitis B-virus (2%). Weinig frequente barrières, waar echter toch rekening mee moet worden gehouden, zijn: de frequente afspraken in het ziekenhuis die strikt moeten worden nageleefd, angst voor de pijn bij de injecties en de nog maar beperkte ervaring met die behandeling in de reële wereld. Je moet de patiënten dus goede informatie geven en een antwoord geven op hun bekommernissen. Zwakke punten van de studie zijn de retrospectieve aard ervan, het feit dat de studie slechts in één centrum is uitgevoerd en de subjectiviteit van de redenen waarom niet op injecties is overgeschakeld. Het is echter belangrijk rekening te houden met al die factoren wanneer het zorgteam een strategie uitstippelt die ervoor zorgt dat mensen met hiv meer vertrouwen krijgen in zo'n langwerkende injecteerbare behandeling.Ref.: Hill L. et al. AIDS, online gepubliceerd op de website op 29/11/2022.