Van diabetische microangiopathie naar macrovasculaire complicaties

Diabetespatiënten vertonen zeer vaak microvasculaire complicaties: 38% van de patiënten vertoont chronische nierinsufficiëntie, bijna 30% heeft een diabetische retinopathie en tot 40% een perifere neuropathie. Vaak wordt aangenomen dat de microangiopathie slechts enkele specifieke organen betreft. Niet dus. Op het congres van de ESMO 2019 werd een studie gepresenteerd die aantoont dat er ook functionele en structurele microvasculaire afwijkingen worden teruggevonden in andere organen, vooral het hart, en die kunnen een eerste teken zijn van coronair lijden.Gerandomiseerde, gecontroleerde studies, cohortonderzoeken, retrospectieve studies en meta-analyses hebben aangetoond dat een diabetische retinopathie (vooral een proliferatieve retinopathie en diabetisch maculaoedeem) zowel bij type 1-diabetes als bij type 2-diabetes correleert met een hogere sterfte en een hoger risico op coronairlijden, ziekenhuisopname wegens hartfalen, CVA en amputatie van de onderste ledematen.Ook patiënten met een chronische nefropathie (daling van de glomerulusfiltratiesnelheid en/of albuminurie) lopen een hoger risico op cardiovasculaire accidenten. Een disfunctie van de microcirculatie correleert sterk met een neuropathie. Dat verklaart waarschijnlijk waarom de cardiovasculaire sterfte en de incidentie van myocardinfarct significant hoger zijn bij patiënten met een diabetische autonome neuropathie.Het logische gevolg van dat alles, in tegenstelling tot wat soms wordt beweerd, is dat controle van de glykemie essentieel is bij diabetespatiënten. Hyperglykemie is immers de belangrijkste risicofactor voor ontwikkeling van microangiopathie en aantasting van de microcirculatie is een krachtige voorspeller van macrovasculaire complicaties. Naar de presentatie van Angelo Avogaro. EASD 2019.