Radiotherapie en androgeendeprivatietherapie bij plaatselijk gevorderde prostaatkanker

In deze langlopende studie werden patiënten met een prostaatkanker T3-4, N0/Nx, M0 of T1-2 met een PSA > 40 µg/l of een PSA van 20-40 µg/l met een Gleasonscore van 8-10 gerandomiseerd naar ADT alleen of ADT + RT. De totale overleving werd geëvalueerd met een log-ranktest gestratificeerd voor vooraf gespecificeerde variabelen. Tussen 1995 en 2005 werden 1.205 patiënten gerandomiseerd: 602 naar ADT alleen en 603 naar ADT + RT. Na een mediane follow-up van acht jaar waren 465 patiënten overleden, van wie 199 aan prostaatkanker. De totale overleving was significant beter in de groep die werd behandeld met ADT + RT (hazard ratio [HR] 0,70; 95% BI 0,57-0,85; p < 0,001). De sterfte aan prostaatkanker daalde sterk na toevoeging van RT aan de ADT (HR 0,46; 95% BI 0,34-0,61; p < 0,001). De patiënten die werden behandeld met ADT + RT, vertoonden meer bijwerkingen als gevolg van de intestinale toxiciteit van de RT. Volgens de auteurs toont deze studie aan dat de eerder gerapporteerde gunstige effecten op de overleving gehandhaafd blijven na een mediane follow-up van acht jaar. De studie bevestigt de waarde van RT bij de behandeling van mannen met een plaatselijk gevorderde prostaatkanker.