...

Beschikken dikhuidigen over een wapen tegen kanker dat andere zoogdieren, de mens inbegrepen, niet hebben? Rekening houdend met hun omvang en levensduur (tot 80 jaar) zouden olifanten een niet te verwaarlozen kankerrisico moeten lopen. Toch is dat niet het geval.Natuurlijk, hoor ik u zeggen, ze roken niet, ze drinken niet, hebben geen zittend leven... Kortom, hun levenswijze speelt in hun voordeel. Ok, maar waarom krijgen honden en katten, die even weinig risicofactoren hebben en minder lang leven, dan wel kanker? Om hierop een antwoord te kunnen bieden, hebben Amerikaanse onderzoekers alle beschikbare gegevens geanalyseerd uit cellen van olifanten die een natuurlijke dood gestorven zijn. Conclusie? Dikhuidigen beschikken over ten minste 20 kopieën (40 allelen) van het TP53-gen en de mens slechts over een kopie (2 allelen). Dit gen speelt een belangrijke rol bij de celproliferatie in normale toestand. Het zorgt immers voor de productie van het P53-eiwit dat de celrespons op DNA-schade controleert. "Als cellen met beschadigd DNA vernietigd worden, is het mogelijk te verhinderen dat het kankercellen worden. Dit is een veel doeltreffendere kankerpreventie dan te proberen om de replicatie te stoppen van muterende cellen die zichzelf niet kunnen herstellen", zegt Joshua Schiffman, een van de onderzoekers en coauteur. Over hoe meer kopieën van het TP53-gen een organisme beschikt, hoe groter de bescherming tegen kanker. Kunnen we dit ernstig nemen? Natuurlijk, en wel om twee redenen: het onderzoek werd gepubliceerd in het JAMA en dr. Joshua Schiffman is oncopediater. Ernstiger dan dat kan bijna niet. Meer weten :Abegglen LM et al. :Potential Mechanisms for Cancer Resistance in Elephants and Comparative Cellular Response to DNA Damage in Humans. JAMA. 2015;314(17):1850-1860.