...
De onderzoekers hebben de gegevens doorgenomen van 284 patiënten met een MGCT met een laag tot intermediair risico van wie het dossier volledig was (op een totaal van 302 patiënten) en die waren opgenomen in een fase III-studie met één enkele behandelingsgroep. De wijze waarop een relaps werd gediagnosticeerd, werd geëvalueerd op basis van formulieren van casusbeschrijvingen, resultaten van tumormarkers, rapporten van beeldvormingsonderzoek en rapporten van pathologisch-anatomisch onderzoek. De onderzoekers hebben de relapsen in twee groepen ingedeeld: relapsen die werden gediagnosticeerd op grond van een stijging van de tumormarkers, en relapsen die niet konden worden gedetecteerd door bepaling van tumormarkers.Tijdens een mediane follow-up van 5,3 jaar werd geen enkele relaps waargenomen bij de 7 van de 284 patiënten bij wie de tumormarkers normaal waren op het ogenblik dat de diagnose werd gesteld. In het totaal hebben 48 patiënten (16,9%) een relaps ontwikkeld. Bij centrale analyse van de gegevens werden 47 (97,9%) van de 48 relapsen ontdekt naar aanleiding van een verhoogde tumormarker. 16 (33,3%) van die 47 patiënten hadden abnormaal verhoogde tumormarkers en normale (of niet-bekende) resultaten bij beeldvormingsonderzoek en 31 (64,6%) patiënten hadden abnormaal verhoogde tumormarkers en abnormale uitkomsten bij beeldvormingsonderzoek. Bij één patiënt (2,1%) was het beeldvormingsonderzoek positief, maar was de concentratie van de tumormarkers niet bekend op het ogenblik van de relaps.Fonseca A et al. Detection of Relapse by Tumor Markers Versus Imaging in Children and Adolescents With Nongerminomatous Malignant Germ Cell Tumors: A Report From the Children's Oncology Group. Journal of Clinical Oncology. Online gepubliceerd voor de papieren versie op 21 december 2018. DOI: 10.1200/JCO.18.00790. http://ascopubs.org/doi/abs/10.1200/JCO.18.00790?journalCode=jco