Statines en aspirine zijn twee hoekstenen bij de preventie van cardiovasculaire accidenten, maar die worden significant minder voorgeschreven aan hiv-geïnfecteerde patiënten dan aan hiv-negatieve patiënten. Dat is eigenlijk verwonderlijk, als je weet dat hiv-geïnfecteerde patiënten een hoger cardiovasculair risico lopen en ook vroeger cardiovasculaire accidenten ontwikkelen zoals instabiele angina pectoris, myocardinfarct, CVA, atriumfibrillatie en hartfalen.
Hoe keer je de machine om? Volgens de vorsers zouden betere informatie en een nauwere samenwerking met cardiologen en endocrinologen kunnen resulteren in een betere cardiovasculaire bescherming bij hiv-geïnfecteerde patiënten.
Deze studie werd uitgevoerd in de Verenigde Staten, maar de gegevens over het gebrekkige naleven van de internationale richtlijnen bij de cardiovasculaire preventie bij hiv-geïnfecteerde patiënten gelden naar alle waarschijnlijkheid ook voor Europa. Onze collegae hebben de voorschriften doorgenomen die werden opgesteld tussen 2006 en 2013 bij een eerste consultatie bij een huisarts of een specialist voor patiënten met of zonder hiv-infectie die een of meer cardiovasculaire risicofactoren vertoonden. Het aantal voorschriften voor aspirine of andere plaatjesaggregatieremmers was 47% lager bij hiv-geïnfecteerde patiënten en het aantal voorschriften voor statines was 49% lager. Er was geen significant verschil in het voorschrijven van antihypertensiva, hulpmiddelen voor rookstop en adviezen voor een gezonde voeding en lichaamsbeweging.
De belangrijkste reden die werd aangehaald om dat te verklaren, is angst om iets verkeerds te doen, om medicamenteuze interacties te veroorzaken en om zo de virologische toestand van de patiënten te verslechteren of bijwerkingen te veroorzaken. Het voorschrijven van statines is een bijzonder gevoelig onderwerp. Sommige statines kan je best mijden, maar andere zijn compatibel met een antiretrovirale behandeling. Je mag bovendien niet vergeten dat er minder interacties optreden met de nieuwe antiretrovirale middelen.
Er is dus nood aan informatie en samenwerking tussen de specialist infectieziekten die zich bezighoudt met de patiënt, en andere specialisten, meestal cardiologen en endocrinologen, maar ook gynaecologen, oncologen, gastro-enterologen enz. Dat alles ten dienste van de patiënten. Hiv-geïnfecteerde patiënten lopen immers een duidelijk hoger risico op cardiovasculaire accidenten dan hiv-negatieve patiënten. We mogen ook niet het oude gezegde "Voorkomen is beter dan genezen" vergeten, vooral bij hiv-geïnfecteerde patiënten.
Als die patiënten een infarct, een atriumfibrillatie of hartfalen ontwikkelen, kunnen ze immers niet altijd een optimale behandeling krijgen gezien hun algemene toestand en bepaalde strikte contra-indicaties voor geneesmiddelen die nochtans noodzakelijk zijn.
Ref.: Ladapo J.A. et al. Journal of the American Heart Association, online gepubliceerd op 14/11/2017.
Hoe keer je de machine om? Volgens de vorsers zouden betere informatie en een nauwere samenwerking met cardiologen en endocrinologen kunnen resulteren in een betere cardiovasculaire bescherming bij hiv-geïnfecteerde patiënten.Deze studie werd uitgevoerd in de Verenigde Staten, maar de gegevens over het gebrekkige naleven van de internationale richtlijnen bij de cardiovasculaire preventie bij hiv-geïnfecteerde patiënten gelden naar alle waarschijnlijkheid ook voor Europa. Onze collegae hebben de voorschriften doorgenomen die werden opgesteld tussen 2006 en 2013 bij een eerste consultatie bij een huisarts of een specialist voor patiënten met of zonder hiv-infectie die een of meer cardiovasculaire risicofactoren vertoonden. Het aantal voorschriften voor aspirine of andere plaatjesaggregatieremmers was 47% lager bij hiv-geïnfecteerde patiënten en het aantal voorschriften voor statines was 49% lager. Er was geen significant verschil in het voorschrijven van antihypertensiva, hulpmiddelen voor rookstop en adviezen voor een gezonde voeding en lichaamsbeweging. De belangrijkste reden die werd aangehaald om dat te verklaren, is angst om iets verkeerds te doen, om medicamenteuze interacties te veroorzaken en om zo de virologische toestand van de patiënten te verslechteren of bijwerkingen te veroorzaken. Het voorschrijven van statines is een bijzonder gevoelig onderwerp. Sommige statines kan je best mijden, maar andere zijn compatibel met een antiretrovirale behandeling. Je mag bovendien niet vergeten dat er minder interacties optreden met de nieuwe antiretrovirale middelen. Er is dus nood aan informatie en samenwerking tussen de specialist infectieziekten die zich bezighoudt met de patiënt, en andere specialisten, meestal cardiologen en endocrinologen, maar ook gynaecologen, oncologen, gastro-enterologen enz. Dat alles ten dienste van de patiënten. Hiv-geïnfecteerde patiënten lopen immers een duidelijk hoger risico op cardiovasculaire accidenten dan hiv-negatieve patiënten. We mogen ook niet het oude gezegde "Voorkomen is beter dan genezen" vergeten, vooral bij hiv-geïnfecteerde patiënten. Als die patiënten een infarct, een atriumfibrillatie of hartfalen ontwikkelen, kunnen ze immers niet altijd een optimale behandeling krijgen gezien hun algemene toestand en bepaalde strikte contra-indicaties voor geneesmiddelen die nochtans noodzakelijk zijn.Ref.: Ladapo J.A. et al. Journal of the American Heart Association, online gepubliceerd op 14/11/2017.
