Wat als...

Wat als de gezondheidszorg zich eens zou spiegelen aan het onderwijs, en ook op 1 september zijn werkzaamheden zou hervatten, na twee maanden sluiting van alle ziekenhuizen en artsenpraktijken? Het zou prachtige beelden opleveren op tv: bedlegerige patiënten die op 1 september terug binnengerold worden in het hospitaal en opnieuw hun infusen aangelegd krijgen. Mooie beelden, dat wel. Maar een goed idee is dat niet. Het is zelfs ondenkbaar.

Lukt een 'wat als...' dan misschien omgekeerd? Kunnen andere sectoren zich spiegelen aan de gezondheidszorg? Zeer zeker! De kwaliteitszorg zoals die uitgerold wordt in de ziekenhuizen met schaalvergroting, taakverdeling, internationale accreditering en VIP2-indicatoren is de perfecte inspiratie voor de onderwijssector waar het nog altijd volstaat dat men 'zijn best doet' en waar centrale toetsen nog worden afgewezen.

De spoorwegmaatschappij NMBS zou zich ook kunnen spiegelen aan de gezondheidssector. Daar blokkeren de vakbonden al jaren elke regeling voor een minimale dienstverlening bij stakingen. Dat zou te moeilijk zijn bij het spoor. Kletskoek. In ziekenhuizen is dat ook moeilijk maar daar geldt al lang geen perfecte maar wel een bevredigende regeling bij stakingen. De activiteiten worden teruggeschroefd tot zondagsdienst: de verzorging van de patiënten loopt gewoon door, hun behandeling wordt beperkt, ingrepen gebeuren alleen in dringende gevallen.

Naar analogie daarmee is het perfect mogelijk op stakingsdagen treinen te laten rijden zoals op zondag. Ze staan de volgende ochtend dan meteen klaar waar ze moeten vertrekken, zoals op maandag. Ook bij stakingen in gevangenissen zou zo'n minimale dienstverlening kunnen gelden. België wordt slag om slinger veroordeeld door internationale en buitenlandse rechters voor de - voor de gevangenen mensonterende - wijze waarop men hier wil en mag staken. Te weinig agenten die daarvoor helemaal niet opgeleid zijn, nemen dan de taken van de cipiers over. Ook hier kan de ziekenhuisregeling meteen soelaas brengen: de cipiers moeten minimaal een zondagsregime verzekeren - wel verzorging, geen behandeling. De rest kan staken.

Hoe kunnen we dat bereiken? Wie kan dit doordrukken?

Wat als... we Maggie De Block in de volgende regering eens minister van Gevangenissen en NMBS maakten? Of minister van Onderwijs? Een goed idee? Of toch maar niet?

Wat als...Wat als de gezondheidszorg zich eens zou spiegelen aan het onderwijs, en ook op 1 september zijn werkzaamheden zou hervatten, na twee maanden sluiting van alle ziekenhuizen en artsenpraktijken? Het zou prachtige beelden opleveren op tv: bedlegerige patiënten die op 1 september terug binnengerold worden in het hospitaal en opnieuw hun infusen aangelegd krijgen. Mooie beelden, dat wel. Maar een goed idee is dat niet. Het is zelfs ondenkbaar.Lukt een 'wat als...' dan misschien omgekeerd? Kunnen andere sectoren zich spiegelen aan de gezondheidszorg? Zeer zeker! De kwaliteitszorg zoals die uitgerold wordt in de ziekenhuizen met schaalvergroting, taakverdeling, internationale accreditering en VIP2-indicatoren is de perfecte inspiratie voor de onderwijssector waar het nog altijd volstaat dat men 'zijn best doet' en waar centrale toetsen nog worden afgewezen.De spoorwegmaatschappij NMBS zou zich ook kunnen spiegelen aan de gezondheidssector. Daar blokkeren de vakbonden al jaren elke regeling voor een minimale dienstverlening bij stakingen. Dat zou te moeilijk zijn bij het spoor. Kletskoek. In ziekenhuizen is dat ook moeilijk maar daar geldt al lang geen perfecte maar wel een bevredigende regeling bij stakingen. De activiteiten worden teruggeschroefd tot zondagsdienst: de verzorging van de patiënten loopt gewoon door, hun behandeling wordt beperkt, ingrepen gebeuren alleen in dringende gevallen.Naar analogie daarmee is het perfect mogelijk op stakingsdagen treinen te laten rijden zoals op zondag. Ze staan de volgende ochtend dan meteen klaar waar ze moeten vertrekken, zoals op maandag. Ook bij stakingen in gevangenissen zou zo'n minimale dienstverlening kunnen gelden. België wordt slag om slinger veroordeeld door internationale en buitenlandse rechters voor de - voor de gevangenen mensonterende - wijze waarop men hier wil en mag staken. Te weinig agenten die daarvoor helemaal niet opgeleid zijn, nemen dan de taken van de cipiers over. Ook hier kan de ziekenhuisregeling meteen soelaas brengen: de cipiers moeten minimaal een zondagsregime verzekeren - wel verzorging, geen behandeling. De rest kan staken.Hoe kunnen we dat bereiken? Wie kan dit doordrukken?Wat als... we Maggie De Block in de volgende regering eens minister van Gevangenissen en NMBS maakten? Of minister van Onderwijs? Een goed idee? Of toch maar niet?