Alhoewel psychische en psychiatrische stoornissen tot de meest voorkomende behoren (meer dan kanker, diabetes en hypertensie), blijft psychiatrie toch nog dikwijls een buitenbeentje in de medische wereld. In het algemeen ziekenhuis moet de psychiater ogenblikkelijk ter plaatse komen als een patiënt verward of erg emotioneel is, of nog erger, zich vreemd of onaangepast gedraagt. Maar verder lijkt het erop dat psychiatrie door de andere medische specialismen niet altijd ernstig wordt genomen.
Tot voor enkele jaren dreigde een toenemend tekort aan psychiaters. Het kleine aantal kandidaten om aan de opleiding te beginnen wekte hier en daar onrust. De redenen, dacht men, waren de te lage verloning, de vervrouwelijking van het beroep en het negatieve imago van de psychiatrie. Dat laatste hebben we zeker nog eens bevestigd gezien in de artikelenreeks over de psychiatrische ziekenhuizen in de Vlaamse pers een paar maand geleden. En toch zijn de psychiaters in opleiding proud te be psy en is de interesse bij de studenten geneeskunde dermate gegroeid dat we dit jaar goede kandidaten moeten weigeren.
Misschien hebben zij die negatieve pers juist als een uitdaging gezien.
Psychiatrie is het specialisme van de toekomst
Want komt de psychiater in de media vooral ter sprake in schrijnende verhalen over extreme gebeurtenissen: geweld met dodelijke afloop door een persoon met psychische problemen enerzijds en mensonterende dwangbehandelingen anderzijds, dan staat daar toch tegenover dat de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) reeds een aantal jaar bezig is met grote veranderingen in de organisatie van de zorg maar ook in de bejegening van de patiënten. Zowel minister van Volksgezondheid Maggie De Block als Vlaams minister van Welzijn en Gezondheid Jo Vandeurzen hebben initiatieven genomen om deze veranderingen concreet te maken. Bedden werden gesloten en de middelen daarvan ingezet in mobiele teams die hulp aan huis bieden; netwerkvorming wordt gestimuleerd om per regio de noden gezamenlijk op te nemen, afspraken te maken, samen te werken, zowel voor minderjarigen als voor volwassenen.
Veel ziekenhuizen werken aan kwaliteitsverbetering die ook gemeten kan worden, o.m. via accreditering. De GGZ heeft haar eigen VIP²: het Vlaamse Indicatorenproject waar niet alleen de ziekenhuizen maar ook de Centra Geestelijke Gezondheidszorg, het Beschut Wonen en de Riziv-conventies aan deelnemen. Daarnaast zijn er ook nieuwe initiatieven om in te spelen op de maatschappelijke veranderingen: specifieke programma's voor vluchtelingen met psychiatrische aandoeningen bijvoorbeeld.
Het wordt stilaan voor iedereen duidelijk dat er een enorme dynamiek bezig is in de psychiatrie en dat er van de psychiaters van de toekomst niet alleen een hoge deskundigheid verwacht wordt, maar ook flexibiliteit en creativiteit om in te spelen op de veranderende maatschappij. En dat is precies wat jonge mensen aanspreekt.
Tot voor enkele jaren dreigde een toenemend tekort aan psychiaters. Het kleine aantal kandidaten om aan de opleiding te beginnen wekte hier en daar onrust. De redenen, dacht men, waren de te lage verloning, de vervrouwelijking van het beroep en het negatieve imago van de psychiatrie. Dat laatste hebben we zeker nog eens bevestigd gezien in de artikelenreeks over de psychiatrische ziekenhuizen in de Vlaamse pers een paar maand geleden. En toch zijn de psychiaters in opleiding proud te be psy en is de interesse bij de studenten geneeskunde dermate gegroeid dat we dit jaar goede kandidaten moeten weigeren.Misschien hebben zij die negatieve pers juist als een uitdaging gezien.Want komt de psychiater in de media vooral ter sprake in schrijnende verhalen over extreme gebeurtenissen: geweld met dodelijke afloop door een persoon met psychische problemen enerzijds en mensonterende dwangbehandelingen anderzijds, dan staat daar toch tegenover dat de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) reeds een aantal jaar bezig is met grote veranderingen in de organisatie van de zorg maar ook in de bejegening van de patiënten. Zowel minister van Volksgezondheid Maggie De Block als Vlaams minister van Welzijn en Gezondheid Jo Vandeurzen hebben initiatieven genomen om deze veranderingen concreet te maken. Bedden werden gesloten en de middelen daarvan ingezet in mobiele teams die hulp aan huis bieden; netwerkvorming wordt gestimuleerd om per regio de noden gezamenlijk op te nemen, afspraken te maken, samen te werken, zowel voor minderjarigen als voor volwassenen. Veel ziekenhuizen werken aan kwaliteitsverbetering die ook gemeten kan worden, o.m. via accreditering. De GGZ heeft haar eigen VIP²: het Vlaamse Indicatorenproject waar niet alleen de ziekenhuizen maar ook de Centra Geestelijke Gezondheidszorg, het Beschut Wonen en de Riziv-conventies aan deelnemen. Daarnaast zijn er ook nieuwe initiatieven om in te spelen op de maatschappelijke veranderingen: specifieke programma's voor vluchtelingen met psychiatrische aandoeningen bijvoorbeeld.Het wordt stilaan voor iedereen duidelijk dat er een enorme dynamiek bezig is in de psychiatrie en dat er van de psychiaters van de toekomst niet alleen een hoge deskundigheid verwacht wordt, maar ook flexibiliteit en creativiteit om in te spelen op de veranderende maatschappij. En dat is precies wat jonge mensen aanspreekt.
