...

In deze studie werd avelumab (10 mg/kg i.v. om de twee weken) in combinatie met axitinib (5 mg 2x/d per os) vergeleken met sunitinib in monotherapie (50 mg/d per os, '4 on/2 off'-schema) als eerstelijnstherapie bij respectievelijk 442 en 444 patiënten met een gevorderd, nog niet behandeld niercelcarcinoom. De twee primaire eindpunten waren de progressievrije overleving en de totale overleving bij patiënten met een tumor met PD-L1-expressie.De resultaten werden door Robert Motzer gepresenteerd tijdens het tweede presidentiële symposium van het ESMO 2018. De mediane progressievrije overleving was significant beter bij de patiënten die waren gerandomiseerd naar een combinatietherapie.Dat was zo bij de patiënten met een tumor met PD-L1-expressie (primair eindpunt): 13,8 maanden versus 7,2 maanden bij de patiënten van de sunitinibgroep (HR = 0,61; p < 0,0001), maar ook in de totale patiëntenpopulatie ongeacht de PD-L1-expressie: respectievelijk 13,8 en 8,4 maanden (HR = 0,69; p = 0,0001). Het responspercentage was tweemaal hoger met de combinatietherapie dan met sunitinib alleen: respectievelijk 55,2% en 25,5%.De combinatietherapie had gunstige effecten in alle prognostische subgroepen (hoog, intermediair en laag risico) zowel bij analyse door een onafhankelijk comité als bij analyse door de onderzoekers zelf, ongeacht de PD-L1-expressie van de tumorcellen.Tijdens de behandeling zijn graad ≥ 3-bijwerkingen opgetreden bij 71,2% van de patiënten die de combinatietherapie kregen, en bij 71,5% van de patiënten die sunitinib kregen. Het aantal patiënten dat de behandeling heeft stopgezet wegens bijwerkingen, was hoger met de combinatietherapie: respectievelijk 22,8% en 13,4%.Tyrosinekinaseremmers zijn nog altijd de hoeksteen bij de behandeling van een gevorderd niercelcarcinoom, maar volgens deze studie verhoogt een combinatie van een tyrosinekinaseremmer en een checkpointremmer de immunomodulerende eigenschappen, waardoor de combinatietherapie effectiever is dan een tyrosinekinaseremmer of een checkpointremmer alleen, en blijkbaar neemt de toxiciteit daardoor niet toe.Dat zijn zeer belangrijke resultaten, als je weet dat de perspectieven met de huidige behandelingen toch niet zo goed zijn: minder dan 10% van de patiënten is vijf jaar na de diagnose nog in leven.Naar de mondelinge presentatie van Robert Motzer. Abstract LBA6. ESMO 2018, München, 18-23 oktober.