...
Daratumumab is een humane monoklonale IgG-antistof tegen CD38, een receptor die op het oppervlak van verschillende immuuncellen zit.Figuur 1 Daratumumab, werkingsmechanisme Vroegere studies hadden al aangetoond dat daratumumab een sterke en langdurige respons bewerkstelligt bij patiënten met een relaps van of een refractair multipel myeloom en een vrij gunstig profiel van bijwerkingen heeft. De CASTOR-studie, waarvan de eerste resultaten in Chicago werden gepresenteerd door Antonio Palumbo (Universiteit van Turijn, Italië), was de eerste gerandomiseerde, pivotale fase III-studie die met daratumumab in die context werd uitgevoerd. Daratumumab boven op de standaardbehandeling De CASTOR-studie werd uitgevoerd bij 498 patiënten die al minstens één behandelingslijn hadden gekregen. De patiënten werden in twee groepen ingedeeld. De eerste groep kreeg acht cycli van drie weken met bortezomib (1,3 mg/m² subcutaan op dag 1, 4, 8 en 11 van elke cyclus en dexamethason (200 mg per os een keer per dag op dag 1, 2, 4, 5, 8, 9, 11 en 12). De patiënten van de tweede groep kregen diezelfde behandeling plus daratumumab intraveneus (16 mg/kg eenmaal per week tijdens de eerste 3 cycli en daarna op de eerste dag van de cycli 4 tot 8 en tot slot om de vier weken tot optreden van ziekteprogressie). Het primaire eindpunt van de CASTOR-studie was de progressievrije overleving (PFS). De patiënten hadden gemiddeld al twee behandelingslijnen gekregen; 66% van de patiënten had al bortezomib gekregen en 76% een -imid. De demografische gegevens waren vergelijkbaar tussen de twee behandelingsgroepen. Beter met de combinatietherapieNa een gemiddelde follow-up van 7,4 maanden was de progressievrije overleving significant beter met de combinatie van daratumumab plus de standaardbehandeling: in de daratumumabgroep was de mediane PFS nog niet bereikt en in de standaardgroep bedroeg die 7,16 maanden. Het risico op progressie was dus 61% lager (HR = 0,39, p < 0,0001) met de tritherapie dan met de combinatie van bortezomib en dexamethason.Figuur 2 Primair eindpunt: PFS Ook de mediane tijd tot tumorprogressie was op het ogenblik van de analyse nog niet bereikt in de daratumumabgroep en bedroeg 7,29 maanden in de groep die geen daratumumab kreeg, eveneens een significante daling (HR = 0,30; p < 0,0001).Betere respons op de behandeling De toevoeging van daratumumab verbeterde ook het percentage objectieve respons significant (83% versus 63%, p < 0,0001). Het percentage complete remissie verdubbelde met daratumumab (CR = 19% versus 9%; p = 0,0012) en ook het aantal patiënten met een zeer goede partiële respons was significant hoger met daratumumab (59% versus 29%; p < 0,0001). De mediane duur van de respons was nog niet bereikt in de daratumumabgroep en bedroeg 7,9 maanden in de andere groep.Figuur 3 Percentage objectieve respons Zeer gunstig veiligheidsprofiel De frequentie van bijwerkingen was iets hoger in de groep die daratumumab kreeg. Het ging vooral om hematologische bijwerkingen: trombopenie (59% versus 49%), anemie en neutropenie. Andere bijwerkingen waren perifere sensibele neuropathie (47% versus 38%) en reacties op de plaats van injectie (45% van de patiënten in die groep). Het aantal patiënten dat de behandeling heeft stopgezet wegens bijwerkingen, bedroeg respectievelijk 7% met en 9% zonder daratumumab. Prof. Antonio Palumbo:"Patiënten met een relaps van of een refractair multipel myeloom worden nu behandeld met een combinatie van bortezomib en dexamethason, maar gezien de resultaten van de CASTOR-studie zou de combinatie daratumumab, bortezomib en dexamethason de nieuwe standaard moeten worden bij de behandeling van die patiënten.Referentie: Palumbo A et al. 'Phase III randomized controlled study of daratumumab, bortezomib, and dexamethasone (DVd) versus bortezomib and dexamethasone (Vd) in patients (pts) with relapsed or refractory multiple myeloma (RRMM): CASTOR study'. Late Breaking Abstract LBA4, presented at ASCO 2016, Chicago, USA