...

Dokter Geysenbergh, huisarts en lid van het bestuur van het Vlaams Artsensyndicaat, zegt dat Wachtposten Vlaanderen een "prematuur" standpunt verdedigt. "Niet alleen in Wallonië, ook in Vlaanderen is er geen draagvlak voor een schaalvergroting van de wachtdienst. Het punt is dat met de verplichting om functionele samenwerkingsverbanden op te zetten, het Riziv de huisartsen en de wachtposten voor een voldongen feit plaatst." Dat ze dan nog liever het voorstel hebben van Wachtposten Vlaanderen, wil niet zeggen dat er veel animo is voor die provinciale samenwerkingsverbanden. "Wanneer de overheid ons oplegt hoe wij ons werk moeten organiseren, tast dat het vrij beroep aan." Geysenbergh vindt trouwens dat de overheid zelf in het ongewisse laat wat ze van een wachtdienst van huisartsen juist verwacht. "Kiest ze voor een vlot toegankelijk aanbod van niet-planbare zorg dichtbij huis, dan moet ze daar de nodige middelen voor vrijmaken en het erbij nemen dat mensen dat ook gebruiken voor dingen die niet altijd nodig zijn. Wil ze niet te veel middelen tegen de organisatie van de wachtdienst aan gooien en het oneigenlijk gebruik ontmoedigen, dan moet ze wel investeren in een telefonische triage die ook afdwingbaar is. Maar het zal nog wel even duren voor er genoeg 1733-operatoren zijn aangeworven. En als die operator dan zegt dat het probleem van de patiënt wel tot na het weekend kan wachten, kan het niet dat die patiënt dan even later toch zomaar de wachtpost of spoed binnenvalt." "In ieder geval moet eerst de telefonische triage gerealiseerd zijn voor je nog maar over schaalvergroting van de wachtdienst tijdens de nachtelijke uren kunt praten." Want dan is dat nog niet vanzelfsprekend, vindt Geysenbergh. "Vindt de huisarts het OK om zich 's nachts ver te verplaatsen om een totaal onbekende patiënt te zien in een omgeving die hem helemaal niet vertrouwd is? Wordt de afstand tussen patiënt en huisarts zo niet wat te groot? En wat vinden de Vlaamse of Belgische burgers daar eigenlijk van?" De overheid denkt blijkbaar dat samenwerkingsverbanden tussen wachtposten 's nacht een besparing opleveren. "Dat is een illusie", stelt Geysenbergh. "Je creëert een extra structuur bovenop de bestaande - dat brengt alleen maar extra kosten mee." Dat je die extra laag op een provinciaal niveau zou organiseren, maakt daarbij niet veel uit. Geysenbergh, zelf bestuurder van HWP Noordrand, weerlegt de idee dat het Vas en de Bvas gewoon tegen wachtposten zouden zijn. "Mijn eigen huisartsenkring heeft een wachtpost. Dat loopt goed, we zijn daar tevreden over - we hebben er ook zelf voor gekozen. Stilaan wordt het hele grondgebied gedekt door wachtposten; dat is voor ons geen problemen zo lang die trend van onderuit groeit. Maar het moet niet van boven worden opgelegd. Huisartsen in hartje Ardennen, bijvoorbeeld, worden met een heel andere context geconfronteerd dan huisartsen in een stad als Gent."Maar Geysenbergh stelt vast dat door de functionele samenwerkingsverbanden vast te leggen in de Kwaliteitswet, wachtposten nu de facto een verplichting zijn geworden. "Punt is bovendien dat elke schaalvergroting extra werkdruk betekent voor de dienstdoende arts. Daar moet een voldoende honorering, ook voor de beschikbaarheid, tegenover staan. De overheid heeft voor enkele wachtposten nu ook middelen vrijgemaakt om in de week open te blijven. Daar is ons standpunt hetzelfde: dat moet bottom-up groeien. En dat zal zijn tijd duren."