...

Voor professor Michel Deneyer, ondervoorzitter van de Orde, lijdt het geen twijfel dat artsen moeten meewerken aan de vaccinatie. Hij citeert kwistig uit het advies van de Nationale Raad van 23 januari: "De slaagkans van dit vaccinatieprogramma en het behalen van de vooropgestelde beschermingsgraad van 70% (...), is sterk afhankelijk van het (blijvende) vertrouwen van de bevolking en het artsenkorps in de aangeboden vaccins." Desinformatie kan desastreuze gevolgen hebben. Ondermijning van het vertrouwen in vaccins werkt uitbraken van aandoeningen in de hand. Deneyer toont grafieken en cijfers. Uit enquêtes van de universiteit Gent en die van Antwerpen is gebleken dat het actuele vertrouwen van Vlamingen in de vaccins tegen covid groot is en de laatste tijd nog is toegenomen - misschien net genoeg om de beoogde vaccinatiegraad voor groepsimmuniteit (70% of 80%?) te bereiken.Vaccinatie maakt voor Deneyer het voorwerp uit van een informed consent waarbij de arts zijn patiënt eerlijke, persoonlijke, relevante, volledige en begrijpelijke uitleg geeft over de risico's van de behandeling - én van het uitblijven van de behandeling. Uit de genoemde enquêtes is al herhaaldelijk gebleken dat de bevolking groot vertrouwen heeft in de (huis)arts, in de apotheker, in de experts. Hun advies wordt gevolgd. Op de vraag van zijn VUB-collega huisartsgeneeskunde, professor Dirk Devroey, wat burgers of artsen kunnen doen om díe artsen die verkeerde informatie verspreiden aan te klagen, antwoordt Deneyer wel pragmatisch. "We willen geen verklikkerscultuur." Wat de huisarts binnenskamers tegen zijn patiënt vertelt - het 'colloque singulier' - blijft ook binnenskamers. Daar krijgt de Orde of de overheid normaal gezien geen weet van. "Maar als het te gortig wordt, als een arts bijvoorbeeld consequent aan de bewoners van het woonzorgcentrum of aan de leidinggevenden slechte adviezen geeft, kan de Provinciale Raad ingrijpen." De vraag of de vaccinatie verplicht moet worden, rijst volgens hem pas wanneer men anders niet aan de groepsimmuniteit zou komen. Een absolute verplichting zoals voor polio heeft maar beperkte kracht, stipt Deneyer aan: de persoon betaalt zijn boete of zit zijn straf uit, maar is nog niet gevaccineerd. Een "verkapte verplichting" is ook mogelijk - voor het zorgpersoneel dat zonder vaccinatie niet met patiënten in aanraking mag komen, of voor de burger die zonder vaccinatiepas bijvoorbeeld niet naar bepaalde bestemmingen kan reizen. Ook van het laatste bestaat er al een voorbeeld: het vaccin tegen gele koorts voor reizigers naar bepaalde landen.