...
Tijdens een fotoshoot komt fotografe Janis (gespeeld door Penélope Cruz) in contact met een archeoloog die ze vraagt te helpen bij een onderzoek naar een mogelijk massagraf uit de Spaanse burgeroorlog. De man stemt toe en wanneer Janis onverwacht zwanger geraakt van hem ontmoet ze de piepjonge zwangere Ana in de kraamkliniek. De zwangerschap is naast het feit dat beide moeders in spe single zijn zowat de enige parallel. Ana wil haar verleden, een ongelukkige traumatiserende jeugd, vergeten, Janis wil de hare en die van haar voorouders letterlijk oprakelen. Ze steunen elkaar in het ziekenhuis en een diepe band ontstaat die echter zwaar op de proef wordt gesteld door een geheim dat Janis voor een dilemma plaatst. Almodovar was nooit vies van een vleugje Hitchcock.Madres Paralelas ligt eerder in de lijn van La flor de mi secreto of Todo sobre mi madre dan het flamboyantere werk van de Spaanse maestro. Net zoals Paolo Sorrentino in The Hand of God (eveneens in de bios op dit moment) het over een veel intimistischer boeg gooit en daarmee schittert, weet ook Almodovar met deze voor zijn doen veel ingetogener film uitermate te overtuigen. Enkel grootmeesters als Sorrentino en Almodovar kunnen afwijken van hun o zo typische stijl en er meer dan mee wegkomen. Wel opnieuw van de partij is naast Cruz, componist Alberto Iglesias die andermaal een superieure score aflevert. De film wordt dan wel grotendeels gedragen door Cruz, ze krijgt meer dan weerwerk van Milena Smit die de jonge getormenteerde moeder neerzet.Almodovar diept voor ons een schandelijk in de doofpot gestoken stuk Spaanse geschiedenis op en weet dit wonderwel in zijn eigen favoriete thema onder te dompelen. Madres paralelas is een Almodovar Grand Cru.