De inmiddels 74 geworden Belgische beatnikadept, always On The Road, vertaalt zijn indrukken en ontmoeting steeds in bijster originele muziek en tekst. Dat is op zijn nieuwste niet anders. Magisch en betoverend zijn de eerste impressies na een eerste beluistering. Ontelbare luisterbeurten later vinden we er nog steeds geen treffende woorden voor en ontdekken we er steeds nieuwe dingetjes in. Machtig gevoel, ware het niet dat die tekst wel binnen moet.

Mantra blues

Zelf deelt hij naar verluidt zijn oeuvre in als 'Ethno-Pop-Folk' want "dat is de definitie die ik zelf leuk vind". We horen het hem al giechelend zeggen. Zijn nieuwste worp omschrijft hij als 'Mantra Blues'. Het minste wat je kan zeggen is dat de zeven songs uiterst bezwerend zijn. Dit uitzonderlijke werk werd opgenomen in het Belgische Gent om dan gemixt te worden in Tokio, door de Australische Joe Talia, wat de plaat een oosterse toets geeft.

Luister maar eens naar de acht minuten durende opener Washi te kudasai (Folksongs). Het lijkt wel Ry Cooder in een ashram naast zoveel meer. Vervolgens gooit hij het op Swamp Adversity (the devil has the best tunes) over een totaal andere boeg met een sjamanistische moerassong waar Dr. John en Tony Joe White jaloers op zouden wezen.

Non-Existing Land

Op Folksongs from a Non-Existing Land bewijst de maestro hoe hij zowat alle stijlen meester is, van blues en folk, jazz (met dank aan zijn vader) over ethno tot psychedelic. Niet verrassend voor iemand die eerst een skifflegroep had. In 1967 namen Miek en Roel samen met Roland de lp Je Kan Nooit Weten op. De single Wie wil horen werd een hit.

Eind jaren 1960 exploreerde Roland verder zijn roots via kleppers als Tim Hardin en ontstond een hechte vriendschap met Rory Gallagher. De laatste jaren hoorden we hem in talloze samenwerkingen. Met Sioen en Rolands muzikale bastaardzoon Pieter Jan De Smet vormt hij De Piepkes die zelfs de allerkleinsten laten dansen.

Voor Folksongs from a Non-Existing Land hoefde Roland slechts terug te duiken in zijn gigantische muzikale geschiedenis. "De titel bevat veel humor ," grinnikt hij zoals hij dat alleen kan,"aan de andere kant beschrijft het mijn muzikale evolutie. Klanken uit de folkmuziek, Bob Dylan, Woodie Guthrie of Joni Mitchell. Na decennia verkennen, de wereld rond, is het geen wonder dat mijn muziek continu verandert; je leert veel mensen kennen, vriendschappen worden gesmeed en daar durft al eens een jamsessie uit voortkomen. Mocht ik heel mijn leven hebben vastgehouden aan één sound zou dat een creatieve dooddoener zijn. En het zal nooit veranderen maar waar ik ook kom ontstaat muziek. Muziek die nieuwsgierigheid, transparantie en rusteloosheid ademt."

Niet te missen op een tournee die volgende week start !

Roland concerteert op 31/01 in Brussel (AB Club), op 2/02 in Borgerhout (De Roma), op 16/02 in Rijkevorsel (De Singer), op 28/03 in Sint-Niklaas (De Casino) en op 26/04 in Gent (Minard).

Folksongs from a Non-Existing Land is vanaf 1 februari uit bij Meyer (Gentle Promotion).

De inmiddels 74 geworden Belgische beatnikadept, always On The Road, vertaalt zijn indrukken en ontmoeting steeds in bijster originele muziek en tekst. Dat is op zijn nieuwste niet anders. Magisch en betoverend zijn de eerste impressies na een eerste beluistering. Ontelbare luisterbeurten later vinden we er nog steeds geen treffende woorden voor en ontdekken we er steeds nieuwe dingetjes in. Machtig gevoel, ware het niet dat die tekst wel binnen moet. Mantra bluesZelf deelt hij naar verluidt zijn oeuvre in als 'Ethno-Pop-Folk' want "dat is de definitie die ik zelf leuk vind". We horen het hem al giechelend zeggen. Zijn nieuwste worp omschrijft hij als 'Mantra Blues'. Het minste wat je kan zeggen is dat de zeven songs uiterst bezwerend zijn. Dit uitzonderlijke werk werd opgenomen in het Belgische Gent om dan gemixt te worden in Tokio, door de Australische Joe Talia, wat de plaat een oosterse toets geeft.Luister maar eens naar de acht minuten durende opener Washi te kudasai (Folksongs). Het lijkt wel Ry Cooder in een ashram naast zoveel meer. Vervolgens gooit hij het op Swamp Adversity (the devil has the best tunes) over een totaal andere boeg met een sjamanistische moerassong waar Dr. John en Tony Joe White jaloers op zouden wezen.Non-Existing LandOp Folksongs from a Non-Existing Land bewijst de maestro hoe hij zowat alle stijlen meester is, van blues en folk, jazz (met dank aan zijn vader) over ethno tot psychedelic. Niet verrassend voor iemand die eerst een skifflegroep had. In 1967 namen Miek en Roel samen met Roland de lp Je Kan Nooit Weten op. De single Wie wil horen werd een hit. Eind jaren 1960 exploreerde Roland verder zijn roots via kleppers als Tim Hardin en ontstond een hechte vriendschap met Rory Gallagher. De laatste jaren hoorden we hem in talloze samenwerkingen. Met Sioen en Rolands muzikale bastaardzoon Pieter Jan De Smet vormt hij De Piepkes die zelfs de allerkleinsten laten dansen. Voor Folksongs from a Non-Existing Land hoefde Roland slechts terug te duiken in zijn gigantische muzikale geschiedenis. "De titel bevat veel humor ," grinnikt hij zoals hij dat alleen kan,"aan de andere kant beschrijft het mijn muzikale evolutie. Klanken uit de folkmuziek, Bob Dylan, Woodie Guthrie of Joni Mitchell. Na decennia verkennen, de wereld rond, is het geen wonder dat mijn muziek continu verandert; je leert veel mensen kennen, vriendschappen worden gesmeed en daar durft al eens een jamsessie uit voortkomen. Mocht ik heel mijn leven hebben vastgehouden aan één sound zou dat een creatieve dooddoener zijn. En het zal nooit veranderen maar waar ik ook kom ontstaat muziek. Muziek die nieuwsgierigheid, transparantie en rusteloosheid ademt." Niet te missen op een tournee die volgende week start !Roland concerteert op 31/01 in Brussel (AB Club), op 2/02 in Borgerhout (De Roma), op 16/02 in Rijkevorsel (De Singer), op 28/03 in Sint-Niklaas (De Casino) en op 26/04 in Gent (Minard). Folksongs from a Non-Existing Land is vanaf 1 februari uit bij Meyer (Gentle Promotion).