Nu de blok stilaan in het vizier komt, begint het studeren ons steeds zwaarder te vallen. De bib zit al goed vol; tussen de lessen door is het zoeken naar een plaatsje. Opnieuw meer achter onze boeken en minder genieten van al wat Leuven te bieden heeft, het flierefluiten is gedaan. De Sint en zijn Pieten zijn in het land, de examens komen eraan.

Misschien droomt u nu nostalgisch weg naar uw studententijd. Wij, de studenten, dromen evenveel. Wij willen immers niets liever dan in uw schoenen te staan. Wij willen de hypothetische casussen kunnen ruilen voor echte patiënten.

Gelukkig laten ze ons vandaag de dag zo nu en dan toch ook eens los in Gasthuisberg. Dit jaar kregen we de kans om drie dagen observatiestage zelf te kiezen, zodat we van drie verschillende disciplines al een klein voorsmaakje zouden krijgen. Een dag is uiteraard niet genoeg om een volledig beeld te krijgen van een discipline of afdeling. Toch zijn we allemaal blij met de mogelijkheid om toch een beetje klinische praktijkervaring op te doen. Om voor één keer te zien hoe het écht is.

Afgelopen dinsdag had ik eindelijk mijn eerste observatiestage. Op urgentiegeneeskunde dan nog wel, een afdeling die toch een beetje tot de verbeelding spreekt, voor ons als studenten maar ook in het algemeen. Wekelijks kijken zo'n 1,2 miljoen mensen naar het tv-programma Spoed 24/7. Daar zijn ook heel wat (aspirant-)dokters bij. De spoedafdeling van een ziekenhuis wekt nu eenmaal veel nieuwsgierigheid.

Om 8u30 vond ik dan uiteindelijk, na me drie keer op de verkeerde plaats te hebben aangeboden, waar ik mij moest aanmelden. Door mijn omzwervingen kwam ik natuurlijk aan in het midden van de briefing. Met een roodgloeiend hoofd en na een beetje gestamel wees een behulpzame assistent waar ik mocht gaan zitten.

We zijn allemaal blij met de mogelijkheid om toch een beetje klinische praktijkervaring op te doen.

Na de briefing namen enkele coassistenten mij op sleeptouw doorheen hun dagelijkse beslommeringen. Naast het praten en onderzoeken van patiënten, wat je verwacht op een spoedgevallendienst, komt er toch ook veel administratie bij die moet worden afgehandeld. Van achter onze boeken lijkt het vaak dat geneeskunde één en al actie is, aan het papierwerk dat er bij komt kijken, gaan die boeken dan wel volledig voorbij.

Ondanks dat alles waren het elf uiterst leerrijke uren. Als ik vanaf nu achter mijn boeken zit en moet leren waar een holosystolische souffle vandaan komt, heb ik op zijn minst een idee hoe zoiets klinkt. Of wanneer ik de aanpak van maagulcera bekijk, denk ik voor één keer niet aan de puntjes opgesomd in mijn cursus, maar aan de casus die ik zag. Zelfs een korte stage als deze maakt het studeren van de materie toch wat makkelijker.

Spijtig genoeg gaat het vanaf nu van spoed 24/7 naar blok 24/7.

Nu de blok stilaan in het vizier komt, begint het studeren ons steeds zwaarder te vallen. De bib zit al goed vol; tussen de lessen door is het zoeken naar een plaatsje. Opnieuw meer achter onze boeken en minder genieten van al wat Leuven te bieden heeft, het flierefluiten is gedaan. De Sint en zijn Pieten zijn in het land, de examens komen eraan.Misschien droomt u nu nostalgisch weg naar uw studententijd. Wij, de studenten, dromen evenveel. Wij willen immers niets liever dan in uw schoenen te staan. Wij willen de hypothetische casussen kunnen ruilen voor echte patiënten. Gelukkig laten ze ons vandaag de dag zo nu en dan toch ook eens los in Gasthuisberg. Dit jaar kregen we de kans om drie dagen observatiestage zelf te kiezen, zodat we van drie verschillende disciplines al een klein voorsmaakje zouden krijgen. Een dag is uiteraard niet genoeg om een volledig beeld te krijgen van een discipline of afdeling. Toch zijn we allemaal blij met de mogelijkheid om toch een beetje klinische praktijkervaring op te doen. Om voor één keer te zien hoe het écht is.Afgelopen dinsdag had ik eindelijk mijn eerste observatiestage. Op urgentiegeneeskunde dan nog wel, een afdeling die toch een beetje tot de verbeelding spreekt, voor ons als studenten maar ook in het algemeen. Wekelijks kijken zo'n 1,2 miljoen mensen naar het tv-programma Spoed 24/7. Daar zijn ook heel wat (aspirant-)dokters bij. De spoedafdeling van een ziekenhuis wekt nu eenmaal veel nieuwsgierigheid.Om 8u30 vond ik dan uiteindelijk, na me drie keer op de verkeerde plaats te hebben aangeboden, waar ik mij moest aanmelden. Door mijn omzwervingen kwam ik natuurlijk aan in het midden van de briefing. Met een roodgloeiend hoofd en na een beetje gestamel wees een behulpzame assistent waar ik mocht gaan zitten. Na de briefing namen enkele coassistenten mij op sleeptouw doorheen hun dagelijkse beslommeringen. Naast het praten en onderzoeken van patiënten, wat je verwacht op een spoedgevallendienst, komt er toch ook veel administratie bij die moet worden afgehandeld. Van achter onze boeken lijkt het vaak dat geneeskunde één en al actie is, aan het papierwerk dat er bij komt kijken, gaan die boeken dan wel volledig voorbij. Ondanks dat alles waren het elf uiterst leerrijke uren. Als ik vanaf nu achter mijn boeken zit en moet leren waar een holosystolische souffle vandaan komt, heb ik op zijn minst een idee hoe zoiets klinkt. Of wanneer ik de aanpak van maagulcera bekijk, denk ik voor één keer niet aan de puntjes opgesomd in mijn cursus, maar aan de casus die ik zag. Zelfs een korte stage als deze maakt het studeren van de materie toch wat makkelijker. Spijtig genoeg gaat het vanaf nu van spoed 24/7 naar blok 24/7.