Even leek het er op dat de psychiaters, nochtans van nature en door opleiding empathisch ingesteld, zich van een andere, meer combattieve kant lieten zien. De aankondiging van een versnelde uitrol van artikel 107 (de grote reorganisatie van de geestelijke gezondheidszorg) zorgde voor heel wat onrust. Overschakelen van een prestatie gebonden honorering naar een uurloon, dreigt een aanslag te worden op het inkomen van heel wat psychiaters.
Berekeningen worden uitgevoerd. Verdachtmakingen geuit. Is de overheid hier weer niet bezig om eigenlijk te bezuinigen op de kap van de GGZ ? Neen, zegt de overheid: we gaan zelfs extra investeren in de GGZ. Ja, zegt het werkveld: we krijgen voor minder verloning een grotere workload.
Psychiaters, en ook de andere zgn. intellectuele specialismen, zijn altijd wat minder gehonoreerd geweest dan de technische specialismen. Dat is al lang onderkend en werd de afgelopen tien jaar in stapjes gecompenseerd, o.m. door een vergoeding voor het multidisciplinair overleg. Als dit echter in de nieuwe berekeningen niet meer wordt meegenomen, raken we inderdaad gealarmeerd.
Als psychiaters zijn we voortrekkers in de reorganisatie. Maar daar willen we niet financieel voor afgestraft worden
De financiële kant van de zaak is nooit onze belangrijkste bekommernis geweest. Vermits psychiaters altijd beschouwd werden als de arme specialisten, was rijk worden niet ons motief om voor dit vak te kiezen. We wilden goede zorg bieden aan de meest kwetsbaren. En dat willen we nog. We zijn voortrekkers in de reorganisatie. Vermaatschappelijking, meer ambulante zorg, mobiele teams: dat is de toekomst en daar willen we voor gaan. Maar daar willen we niet financieel voor afgestraft worden.
Dus neen, op ramkoers zijn we niet. Assertief en zelfbewust zijn we wel. We vragen geen aalmoes en geen neerbuigend begrip. We willen gehonoreerd worden zoals de andere medische specialisten. We willen een correcte vergoeding voor alle psychiaters (ook die in de RIZIV-conventies en de Centra Geestelijke Gezondheidszorg) om kwalitatieve zorg te kunnen blijven bieden en onze schouders te zetten onder de grote omwenteling die bezig is.
Daarom heeft de VVP vertegenwoordigers uit alle voorzieningen samengebracht, om met zijn allen en solidair het gesprek met de overheid aan te gaan.
Berekeningen worden uitgevoerd. Verdachtmakingen geuit. Is de overheid hier weer niet bezig om eigenlijk te bezuinigen op de kap van de GGZ ? Neen, zegt de overheid: we gaan zelfs extra investeren in de GGZ. Ja, zegt het werkveld: we krijgen voor minder verloning een grotere workload.Psychiaters, en ook de andere zgn. intellectuele specialismen, zijn altijd wat minder gehonoreerd geweest dan de technische specialismen. Dat is al lang onderkend en werd de afgelopen tien jaar in stapjes gecompenseerd, o.m. door een vergoeding voor het multidisciplinair overleg. Als dit echter in de nieuwe berekeningen niet meer wordt meegenomen, raken we inderdaad gealarmeerd.De financiële kant van de zaak is nooit onze belangrijkste bekommernis geweest. Vermits psychiaters altijd beschouwd werden als de arme specialisten, was rijk worden niet ons motief om voor dit vak te kiezen. We wilden goede zorg bieden aan de meest kwetsbaren. En dat willen we nog. We zijn voortrekkers in de reorganisatie. Vermaatschappelijking, meer ambulante zorg, mobiele teams: dat is de toekomst en daar willen we voor gaan. Maar daar willen we niet financieel voor afgestraft worden.Dus neen, op ramkoers zijn we niet. Assertief en zelfbewust zijn we wel. We vragen geen aalmoes en geen neerbuigend begrip. We willen gehonoreerd worden zoals de andere medische specialisten. We willen een correcte vergoeding voor alle psychiaters (ook die in de RIZIV-conventies en de Centra Geestelijke Gezondheidszorg) om kwalitatieve zorg te kunnen blijven bieden en onze schouders te zetten onder de grote omwenteling die bezig is.Daarom heeft de VVP vertegenwoordigers uit alle voorzieningen samengebracht, om met zijn allen en solidair het gesprek met de overheid aan te gaan.
