...
Al te vaak beschouwt de overheid de artsen en de gezondheidszorg als een uitgavenpost. Rechtstreeks kosten dokters natuurlijk geld. Het Riziv betaalt hun honoraria. En onrechtstreeks genereren voorschriften allerhande bijkomende uitgaven voor geneesmiddelen, technische prestaties enzoverder. Artsen voelen zich steeds meer geviseerd. En het weerkerende besparingsmantra geldt in mindere mate ook voor patiënten en ziekenhuizen. Het dient gezegd: de socialistische voorgangers van minister De Block op sociale zaken en volksgezondheid slaagden erin hun (centrumlinkse) coalitiepartners ervan te overtuigen dat elke euro geïnvesteerd in gezondheidszorg loont. Want ondanks decennia van budgettaire ontsporingen en talloze conclaven - in Hertoginnedal of op andere illustere locaties - kreeg de ziekteverzekering gedurende lange jaren een ruime groeinorm toebedeeld. Dat plaatst het medisch korps voor een merkwaardige paradox. Artsen hebben een liberaal profiel en dragen vrij ondernemerschap hoog in het vaandel. Maar om de geldkraan in de ziekteverzekering open te houden, gaan ze in het stemhokje best voor links. De stemming is geheim, dat spreekt. Zijn minister De Block haar zakken ondertussen nog steeds dichtgenaaid? Ontsnapt ze als ex-huisarts aan de doorgaans gehanteerde financieel-economische logica die de ziekteverzekering als een uitgavenpost ziet? Essentieel is dat de liberale excellentie haar collega's kan overtuigen dat investeringen in de ziekteverzekering meer gezondheid opleveren én een mooi terugverdieneffect genereren. Naar eigen zeggen heeft Maggie De Block haar droomkabinet te pakken. Gunt de regering haar ook een droombudget? Enkel de tijd zal het ons leren...