Het artikel 'De juiste therapeut vinden, hoe doe je dat?' in De Morgen van 29 maart 2023 raakt een gevoelige snaar. Of beter gezegd, gevoelige snaren.

Inderdaad, er bestaan geen Tinder of andere toestanden om de perfecte psychotherapeutische match te vinden. Ook al omdat 'perfect' juist in psychotherapie niet aan de orde is. Het is en blijft een menselijke activiteit en dus per definitie vatbaar voor misverstanden. AI, ChatGTP en zelfs de turboversie GPT-4 kunnen deze keuzestress niet oplossen. Immers, de kern van psychotherapie is de therapeutische relatie zelf. Dat vormt dé motor van verandering, welke specifieke psychotherapeutische invalshoek dan ook. Dat is bekend als het 'do do' effect: alle psychotherapieën zijn gelijkwaardig. Wat wel het verschil maakt, is dat de hulpvrager zich gehoord en begrepen voelt. Van de kant van de psychotherapeut vraagt dat professionele openheid en ontvankelijkheid. Welwillende neutraliteit is de gepaste term zoals het in de vakliteratuur is beschreven.

Dat in de opleiding tot psychiater meer en meer een psychotherapeutische vorming verwacht wordt, toont aan dat de beroepsgroep psychotherapie au sérieux neemt

Een tweede gevoelige snaar is het diploma waar naar wordt verwezen. Enkel de psychologen als beroepsgroep vermelden, lijkt me niet zo diplomatisch. Slechts éénmaal staat er het woord 'arts' en tweemaal het woord 'huisarts'. Zelf ben ik psychiater. Het is geen corporatistische reflex om vast te stellen dat er in het geheel niet naar onze beroepsgroep verwezen wordt. Dat doet op zijn zachtst gezegd de wenkbrauwen fronsen. Het feit dat in de opleiding tot psychiater meer en meer een psychotherapeutische vorming verwacht wordt, toont aan dat de beroepsgroep psychotherapie au sérieux neemt. Daarbij komt nog dat het (h)erkennen van psychopathologie een must is om psychotherapie te beoefenen. De gekende boutade dat psychiatrie pillen én praten bevat en omvat, toont het belang daarvan aan. En mag het nog iets meer zijn? Dirk De Wachter verwoordde - in een voordracht voor het Vlaams Congres Geestelijke Gezondheidszorg enkele jaren terug - dat de psychiater van alle medische specialismen het voorrecht heeft om geest én lichaam in zijn werk en denken te integreren.

Veel redenen dus om ook de psychiater au sérieux te nemen.

Het artikel 'De juiste therapeut vinden, hoe doe je dat?' in De Morgen van 29 maart 2023 raakt een gevoelige snaar. Of beter gezegd, gevoelige snaren.Inderdaad, er bestaan geen Tinder of andere toestanden om de perfecte psychotherapeutische match te vinden. Ook al omdat 'perfect' juist in psychotherapie niet aan de orde is. Het is en blijft een menselijke activiteit en dus per definitie vatbaar voor misverstanden. AI, ChatGTP en zelfs de turboversie GPT-4 kunnen deze keuzestress niet oplossen. Immers, de kern van psychotherapie is de therapeutische relatie zelf. Dat vormt dé motor van verandering, welke specifieke psychotherapeutische invalshoek dan ook. Dat is bekend als het 'do do' effect: alle psychotherapieën zijn gelijkwaardig. Wat wel het verschil maakt, is dat de hulpvrager zich gehoord en begrepen voelt. Van de kant van de psychotherapeut vraagt dat professionele openheid en ontvankelijkheid. Welwillende neutraliteit is de gepaste term zoals het in de vakliteratuur is beschreven. Een tweede gevoelige snaar is het diploma waar naar wordt verwezen. Enkel de psychologen als beroepsgroep vermelden, lijkt me niet zo diplomatisch. Slechts éénmaal staat er het woord 'arts' en tweemaal het woord 'huisarts'. Zelf ben ik psychiater. Het is geen corporatistische reflex om vast te stellen dat er in het geheel niet naar onze beroepsgroep verwezen wordt. Dat doet op zijn zachtst gezegd de wenkbrauwen fronsen. Het feit dat in de opleiding tot psychiater meer en meer een psychotherapeutische vorming verwacht wordt, toont aan dat de beroepsgroep psychotherapie au sérieux neemt. Daarbij komt nog dat het (h)erkennen van psychopathologie een must is om psychotherapie te beoefenen. De gekende boutade dat psychiatrie pillen én praten bevat en omvat, toont het belang daarvan aan. En mag het nog iets meer zijn? Dirk De Wachter verwoordde - in een voordracht voor het Vlaams Congres Geestelijke Gezondheidszorg enkele jaren terug - dat de psychiater van alle medische specialismen het voorrecht heeft om geest én lichaam in zijn werk en denken te integreren.Veel redenen dus om ook de psychiater au sérieux te nemen.