Huisartsen hebben het soms moeilijk om snel een specialist te vinden voor patiënten met urgente gezondheidsnoden. Soms gaan er uren telefoneren over alvorens een huisarts de juiste specialist te pakken heeft om een afspraak voor een patiënt vast te leggen.
Het is geen geheim dat er in bepaalde disciplines zoals dermatologie en oftalmologie lange wachttijden bestaan. Dat zou zelfs in de oncologie het geval zijn. Onvermijdelijk komen we dan uit bij de nood aan een betere planning van het medisch aanbod en de herijking van de artseninkomens.
Sommige ziekenhuizen beweren ook al jaren dat ze systemen uitdokteren om de communicatie tussen huisartsen en specialisten te verbeteren. In bepaalde gevallen opteert men daarbij voor exclusief aan huisartsen voorbehouden telefoonlijnen. Elders hebben experimenten plaats met videoconferenties tussen specialisten en huisartsen. Het is duidelijk dat men best op de ingeslagen weg verdergaat én tegelijkertijd een tandje bijsteekt.
Mensen riskeren verloren te lopen in een steeds patiëntonvriendelijker systeem
Verwijzend naar internationale studies slaan opeenvolgende ministers van Sociale Zaken en Volksgezondheid zich op de borst: onze gezondheidszorg is goed toegankelijk. Is dat een mythe? Alleszins voor transmigranten en illegalen, zo blijkt uit een recent symposium van het ITG in Antwerpen.
Ook de Onafhankelijke én Franstalige Socialistische ziekenfondsen trokken onlangs aan de alarmbel. Eén baby met verhoogde tegemoetkoming op vijf heeft noch een pediater, noch een huisarts volgens de LOZ. En onderzoek van het Socialistische ziekenfonds toont aan dat meer dan één Franstalige patiënt op drie zorg uitstelt omwille van financiële redenen. Knoop hier de gebrekkige communicatie tussen huisartsen en specialisten aan vast en het is duidelijk dat mensen riskeren verloren te lopen in een steeds patiëntonvriendelijker systeem.
Het is geen geheim dat er in bepaalde disciplines zoals dermatologie en oftalmologie lange wachttijden bestaan. Dat zou zelfs in de oncologie het geval zijn. Onvermijdelijk komen we dan uit bij de nood aan een betere planning van het medisch aanbod en de herijking van de artseninkomens.Sommige ziekenhuizen beweren ook al jaren dat ze systemen uitdokteren om de communicatie tussen huisartsen en specialisten te verbeteren. In bepaalde gevallen opteert men daarbij voor exclusief aan huisartsen voorbehouden telefoonlijnen. Elders hebben experimenten plaats met videoconferenties tussen specialisten en huisartsen. Het is duidelijk dat men best op de ingeslagen weg verdergaat én tegelijkertijd een tandje bijsteekt.Verwijzend naar internationale studies slaan opeenvolgende ministers van Sociale Zaken en Volksgezondheid zich op de borst: onze gezondheidszorg is goed toegankelijk. Is dat een mythe? Alleszins voor transmigranten en illegalen, zo blijkt uit een recent symposium van het ITG in Antwerpen. Ook de Onafhankelijke én Franstalige Socialistische ziekenfondsen trokken onlangs aan de alarmbel. Eén baby met verhoogde tegemoetkoming op vijf heeft noch een pediater, noch een huisarts volgens de LOZ. En onderzoek van het Socialistische ziekenfonds toont aan dat meer dan één Franstalige patiënt op drie zorg uitstelt omwille van financiële redenen. Knoop hier de gebrekkige communicatie tussen huisartsen en specialisten aan vast en het is duidelijk dat mensen riskeren verloren te lopen in een steeds patiëntonvriendelijker systeem.
