Jan, 38 jaar, is vannacht ziek geworden. Hij heeft zich nog nooit zo ellendig gevoeld. Om 11 uur op een van de dagsloten komt hij op consultatie. Diagnose: Griep. Geruststelling en een beetje ontgoocheling dat het een week zal duren.

Mieke, 56 jaar, komt voor een vlekje op haar huid. Een asymmetrische naevus met kleurschakering die evolueert. Het secretariaat regelt een urgente afspraak bij de dermatoloog. Diagnose: melanoom. Mohammed, 64 jaar, diabetespatiënt komt op controle. De vorige 3-maandelijkse controles zijn bij de verpleegkundige gebeurd. Hij staat zeer goed geregeld en de papieren voor zijn aangepast rijbewijs liggen ingevuld in mijn bakje. Enkel nog een stempel en een handtekening.

Woensdagmiddag praktijkoverleg. Na een geslaagde preventieve praktijkactie rond osteoporose, stelt de HAIO nu een nieuwe praktijkrichtlijn voor rond cardiovasculaire preventie.

Wat is de huisartsgeneeskunde toch mooi. Divers, innoverend, uitdagend en we krijgen daarvoor nog eens een meer dan behoorlijk inkomen. Wat voor een ongelooflijk voorrecht is het om deze job te mogen doen.

Patiënten die met jou de diepste geheimen delen, die samen met jou lachen en wenen, die samen met jou hun levenspad lopen, die vertrouwen hebben dat jij en bij uitbreiding de hele praktijk hen (binnen hun doelen) begeleidt.

De kracht van een troostend woord, een arm op een schouder, de schoonheid van een stilte in een consultatie, de dankbaarheid van een patiënt die geholpen is. Laten we eerlijk zijn, het zijn toch die dingen die we allemaal nog dagelijks meemaken.

Hoe schril staat dit in contrast met alle open brieven en interviews die ik de laatste weken gelezen heb? Het geeft een somber beeld van de huisartsgeneeskunde die instort, patiënten die niet meer terecht kunnen of te veel eisend zijn en een overheid en vertegenwoordigers die er niks van begrijpen.

Versta me niet verkeerd. Er zijn problemen in de huisartsgeneeskunde en die moeten benoemd worden maar de oplossingen moeten verder reiken dan weinig concrete slogans en een negatieve sfeer die we ook in de rest van het maatschappelijk debat terugvinden.

Het probleem is complex en het antwoord zal dat ook zijn en zal tijd vragen. En ja, het zal de organisatie van de huisartsgeneeskunde fundamenteel veranderen net om de essentie van ons beroep (zoals beschreven in het visiedocument Huisarts 2030 van Domus Medica) te behouden.

Durf te ondernemen en te innoveren

Maar daarvoor hebben we innovatie nodig, ondernemerschap. De basis van een vrij beroep. Ondernemerschap begint bij u, niet bij de overheid, de politiek of een overlegstructuur.

Het begint in de eigen praktijk. Een overheid kan randvoorwaarden creëren (zoals bv. de New Deal waarin een financiering voorzien wordt voor populatiegericht handelen en voor de verpleegkundige), maar finaal zal de innovatie van de huisarts zelf moeten komen.

En die innovatie is broodnodig. Want zelfs met een toenemend aantal afstuderende huisartsen zal dat nooit volstaan om de toenemende zorgvraag (door vergrijzing en toename van de bevolking) op te vangen als we blijven werken zoals we vandaag doen.

Er zal op vele vlakken moeten ingegrepen worden maar een essentieel onderdeel is innovatie in de praktijkvoering. Geen telesecretariaat of antwoordapparaat maar een praktijkassistent en/of een verpleegkundige in je praktijk is een stap die elke huisartspraktijk moet zetten.

Inzetten op preventie met populatiegerichte acties. Nieuwe technieken voor opvolging van chronische patiënten omarmen. Nieuwe uitdagende medische taken opnemen en andere taken delegeren naar andere zorgverleners. Het zijn maar enkele van de te bewandelen paden.

Je zal geconfronteerd worden met obstakels op je pad (huisvesting, personeelsbeleid, IT, ...) en soms moet je zelfs helemaal van pad veranderen maar een ondernemer zoekt oplossingen hierin bijgestaan door de beroepsverenigingen via bijscholingen, praktische tips, tools, good practices, ...

Innoveren staat los van ideologie. Vandaag bewijzen soloartsen dat je perfect met een verpleegkundige in de huisartsenpraktijk kan werken. Vandaag bewijzen groepspraktijken dat de unieke band tussen patiënt en arts niet verloren gaat

Maar de innovatie start bij u. Innoveren en ondernemen doe je elke dag, van jong tot oud, van solo-arts tot multidisciplinaire groepspraktijk. Durven je praktijkorganisatie in vraag te stellen, durven taken los te laten en andere taken op te nemen. Durven personeel aan te nemen binnen de praktijk of samen met andere huisartsenpraktijken. Durven aangepaste infrastructuur te bouwen. Durven taken te delegeren.

Om het helemaal duidelijk te maken. Innoveren staat los van ideologie. Vandaag bewijzen soloartsen dat je perfect met een verpleegkundige in de huisartsenpraktijk kan werken. Vandaag bewijzen groepspraktijken dat de unieke band tussen patiënt en arts niet verloren gaat door met andere zorgverleners in je praktijk samen te werken.

Laat je dus niet ontmoedigen door alle doemdenkers maar ga gluren bij de buren die als echte pioniers de paden al bewandeld hebben.

Kortom, durf te ondernemen en te innoveren. Durf je botten aan te trekken en in de modder van je eigen praktijk te gaan staan om te kijken hoe je het akkerland van je praktijk nog vruchtbaarder kan maken.

Laten we daarom ondanks alle problemen ook deze mooie verhalen naar buiten brengen. Als je een volgende open brief schrijft, schrijf er dan één over hoe mooi de huisartsgeneeskunde is, hoe innovatief en ondernemend je in je praktijk bent.

Als je wilt helpen om de huisartsgeneeskunde te verbeteren, engageer je in de huisartsenkring, bij Domus Medica of bij één van de syndicaten. Als je collega's wil laten kennismaking met dit mooie beroep, leidt stagiairs op of wordt praktijkopleider.

Maar vooral innoveer in je praktijkwerking. Durf te springen. Durf te veranderen. Het zal niet alle problemen oplossen maar het opent nieuwe mogelijkheden en het verrijkt de mooiste job van de wereld.

Jan, 38 jaar, is vannacht ziek geworden. Hij heeft zich nog nooit zo ellendig gevoeld. Om 11 uur op een van de dagsloten komt hij op consultatie. Diagnose: Griep. Geruststelling en een beetje ontgoocheling dat het een week zal duren. Mieke, 56 jaar, komt voor een vlekje op haar huid. Een asymmetrische naevus met kleurschakering die evolueert. Het secretariaat regelt een urgente afspraak bij de dermatoloog. Diagnose: melanoom. Mohammed, 64 jaar, diabetespatiënt komt op controle. De vorige 3-maandelijkse controles zijn bij de verpleegkundige gebeurd. Hij staat zeer goed geregeld en de papieren voor zijn aangepast rijbewijs liggen ingevuld in mijn bakje. Enkel nog een stempel en een handtekening. Woensdagmiddag praktijkoverleg. Na een geslaagde preventieve praktijkactie rond osteoporose, stelt de HAIO nu een nieuwe praktijkrichtlijn voor rond cardiovasculaire preventie.Wat is de huisartsgeneeskunde toch mooi. Divers, innoverend, uitdagend en we krijgen daarvoor nog eens een meer dan behoorlijk inkomen. Wat voor een ongelooflijk voorrecht is het om deze job te mogen doen. Patiënten die met jou de diepste geheimen delen, die samen met jou lachen en wenen, die samen met jou hun levenspad lopen, die vertrouwen hebben dat jij en bij uitbreiding de hele praktijk hen (binnen hun doelen) begeleidt. De kracht van een troostend woord, een arm op een schouder, de schoonheid van een stilte in een consultatie, de dankbaarheid van een patiënt die geholpen is. Laten we eerlijk zijn, het zijn toch die dingen die we allemaal nog dagelijks meemaken.Hoe schril staat dit in contrast met alle open brieven en interviews die ik de laatste weken gelezen heb? Het geeft een somber beeld van de huisartsgeneeskunde die instort, patiënten die niet meer terecht kunnen of te veel eisend zijn en een overheid en vertegenwoordigers die er niks van begrijpen. Versta me niet verkeerd. Er zijn problemen in de huisartsgeneeskunde en die moeten benoemd worden maar de oplossingen moeten verder reiken dan weinig concrete slogans en een negatieve sfeer die we ook in de rest van het maatschappelijk debat terugvinden. Het probleem is complex en het antwoord zal dat ook zijn en zal tijd vragen. En ja, het zal de organisatie van de huisartsgeneeskunde fundamenteel veranderen net om de essentie van ons beroep (zoals beschreven in het visiedocument Huisarts 2030 van Domus Medica) te behouden.Maar daarvoor hebben we innovatie nodig, ondernemerschap. De basis van een vrij beroep. Ondernemerschap begint bij u, niet bij de overheid, de politiek of een overlegstructuur.Het begint in de eigen praktijk. Een overheid kan randvoorwaarden creëren (zoals bv. de New Deal waarin een financiering voorzien wordt voor populatiegericht handelen en voor de verpleegkundige), maar finaal zal de innovatie van de huisarts zelf moeten komen.En die innovatie is broodnodig. Want zelfs met een toenemend aantal afstuderende huisartsen zal dat nooit volstaan om de toenemende zorgvraag (door vergrijzing en toename van de bevolking) op te vangen als we blijven werken zoals we vandaag doen. Er zal op vele vlakken moeten ingegrepen worden maar een essentieel onderdeel is innovatie in de praktijkvoering. Geen telesecretariaat of antwoordapparaat maar een praktijkassistent en/of een verpleegkundige in je praktijk is een stap die elke huisartspraktijk moet zetten. Inzetten op preventie met populatiegerichte acties. Nieuwe technieken voor opvolging van chronische patiënten omarmen. Nieuwe uitdagende medische taken opnemen en andere taken delegeren naar andere zorgverleners. Het zijn maar enkele van de te bewandelen paden.Je zal geconfronteerd worden met obstakels op je pad (huisvesting, personeelsbeleid, IT, ...) en soms moet je zelfs helemaal van pad veranderen maar een ondernemer zoekt oplossingen hierin bijgestaan door de beroepsverenigingen via bijscholingen, praktische tips, tools, good practices, ...Maar de innovatie start bij u. Innoveren en ondernemen doe je elke dag, van jong tot oud, van solo-arts tot multidisciplinaire groepspraktijk. Durven je praktijkorganisatie in vraag te stellen, durven taken los te laten en andere taken op te nemen. Durven personeel aan te nemen binnen de praktijk of samen met andere huisartsenpraktijken. Durven aangepaste infrastructuur te bouwen. Durven taken te delegeren. Om het helemaal duidelijk te maken. Innoveren staat los van ideologie. Vandaag bewijzen soloartsen dat je perfect met een verpleegkundige in de huisartsenpraktijk kan werken. Vandaag bewijzen groepspraktijken dat de unieke band tussen patiënt en arts niet verloren gaat door met andere zorgverleners in je praktijk samen te werken. Laat je dus niet ontmoedigen door alle doemdenkers maar ga gluren bij de buren die als echte pioniers de paden al bewandeld hebben. Kortom, durf te ondernemen en te innoveren. Durf je botten aan te trekken en in de modder van je eigen praktijk te gaan staan om te kijken hoe je het akkerland van je praktijk nog vruchtbaarder kan maken. Laten we daarom ondanks alle problemen ook deze mooie verhalen naar buiten brengen. Als je een volgende open brief schrijft, schrijf er dan één over hoe mooi de huisartsgeneeskunde is, hoe innovatief en ondernemend je in je praktijk bent. Als je wilt helpen om de huisartsgeneeskunde te verbeteren, engageer je in de huisartsenkring, bij Domus Medica of bij één van de syndicaten. Als je collega's wil laten kennismaking met dit mooie beroep, leidt stagiairs op of wordt praktijkopleider. Maar vooral innoveer in je praktijkwerking. Durf te springen. Durf te veranderen. Het zal niet alle problemen oplossen maar het opent nieuwe mogelijkheden en het verrijkt de mooiste job van de wereld.