19 mei, 20 uur. Ik hou de verschillende nieuwskanalen en sociale media gespannen in de gaten. Hooverphonic stoot door naar de finale van het Eurovisiesongefestival. Een staakt-het-vuren lijkt nog veraf in het Israëlisch-Palestijns conflict. In Limburg loopt de klopjacht op een gewapende militair op volle toeren. Veel nieuws, maar niets trekt echt mijn aandacht.

Vandaag zit ik op iets anders te wachten. Als een rasechte politieke thriller mondde de maandenlange vruchteloze onderhandelingen omtrent de loon- en arbeidsvoorwaarden van de artsen-specialisten in opleiding uit in een finale vergadering van de Nationale Paritaire Commissie. Een laatste kans om toch nog een akkoord uit te werken dat door alle partijen gedragen wordt.

Rond 21 uur komt dan toch een eerste verlossende tweet. Geen historische staking, wel een historisch akkoord. Voor het eerst zal er een eengemaakt statuut zijn voor artsen-specialisten in opleiding met een uniformisering van de verloning, de wachtvergoedingen, de vakantiedagen en de tijd die aan opleiding gespendeerd moet worden. Naast ouderschapsverlof, moederschapsbescherming en een gegarandeerd loon bij de eerste maand ziekte, komt er ook een controle op de gewerkte uren. Zo wordt ingegaan op de meeste eisen van de Vlaamse aso.

Wie zorg draagt voor zijn aso, draagt bij tot een kwaliteitsvolle gezondheidszorg

Uiteraard blijven er nog een aantal werkpunten over. Zo konden een reguliere pensioenopbouw en een werkeloosheidsuitkering nog niet definitief uit de brand gesleept worden. Bovendien valt nog af te wachten hoe goed het akkoord in de praktijk nageleefd wordt. De wet op de arbeidsduur bestaat al jaren en werd tot nu toe notoir met de voeten getreden. De oprichting van een onafhankelijk orgaan ter bewaking van onder meer de arbeidstijden is alvast een stap in de goede richting.

Ondanks deze details blijft dit akkoord ronduit revolutionair: het is de eerste keer in bijna 40 jaar dat er geraakt kon worden aan het vermaledijde sui generis- statuut. Het is gebleken dat ook bergen verzet kunnen worden. Nu bestaat er eindelijk een precedent.

Het Vlaams Geneeskundig Studentenoverleg (VGSO) vierde het akkoord door witte sokken te dragen. Laat ons die kousenvoeten nog even bijhouden en rustig verder werken aan een goede regeling rond de pensioenopbouw en de werkloosheidsuitkering. Want wie zorg draagt voor zijn aso, draagt bij tot een kwaliteitsvolle gezondheidszorg.

19 mei, 20 uur. Ik hou de verschillende nieuwskanalen en sociale media gespannen in de gaten. Hooverphonic stoot door naar de finale van het Eurovisiesongefestival. Een staakt-het-vuren lijkt nog veraf in het Israëlisch-Palestijns conflict. In Limburg loopt de klopjacht op een gewapende militair op volle toeren. Veel nieuws, maar niets trekt echt mijn aandacht.Vandaag zit ik op iets anders te wachten. Als een rasechte politieke thriller mondde de maandenlange vruchteloze onderhandelingen omtrent de loon- en arbeidsvoorwaarden van de artsen-specialisten in opleiding uit in een finale vergadering van de Nationale Paritaire Commissie. Een laatste kans om toch nog een akkoord uit te werken dat door alle partijen gedragen wordt. Rond 21 uur komt dan toch een eerste verlossende tweet. Geen historische staking, wel een historisch akkoord. Voor het eerst zal er een eengemaakt statuut zijn voor artsen-specialisten in opleiding met een uniformisering van de verloning, de wachtvergoedingen, de vakantiedagen en de tijd die aan opleiding gespendeerd moet worden. Naast ouderschapsverlof, moederschapsbescherming en een gegarandeerd loon bij de eerste maand ziekte, komt er ook een controle op de gewerkte uren. Zo wordt ingegaan op de meeste eisen van de Vlaamse aso. Uiteraard blijven er nog een aantal werkpunten over. Zo konden een reguliere pensioenopbouw en een werkeloosheidsuitkering nog niet definitief uit de brand gesleept worden. Bovendien valt nog af te wachten hoe goed het akkoord in de praktijk nageleefd wordt. De wet op de arbeidsduur bestaat al jaren en werd tot nu toe notoir met de voeten getreden. De oprichting van een onafhankelijk orgaan ter bewaking van onder meer de arbeidstijden is alvast een stap in de goede richting. Ondanks deze details blijft dit akkoord ronduit revolutionair: het is de eerste keer in bijna 40 jaar dat er geraakt kon worden aan het vermaledijde sui generis- statuut. Het is gebleken dat ook bergen verzet kunnen worden. Nu bestaat er eindelijk een precedent. Het Vlaams Geneeskundig Studentenoverleg (VGSO) vierde het akkoord door witte sokken te dragen. Laat ons die kousenvoeten nog even bijhouden en rustig verder werken aan een goede regeling rond de pensioenopbouw en de werkloosheidsuitkering. Want wie zorg draagt voor zijn aso, draagt bij tot een kwaliteitsvolle gezondheidszorg.