...
Ook in Vlaanderen/België moet het roer om. Ik ben als jonge huisarts erg gemotiveerd in het beroep gestapt om patiënten door een complexe gezondheidszorg te gidsen. Maar ons systeem is niet alleen complex, maar ook rot: als huisarts worden we gepasseerd wanneer patiënten zonder verwijzing naar de specialist lopen (mits een beperkte financiële afstraffing - laat mij niet lachen); de hele papierwinkel rond Hoofdstuk IV wordt almaar complexer; en tot slot de hele soep met de verplichte derdebetalersregeling waar de meerderheid van de huisartsen zich koud gepakt voelt door een overigens ex-collega - minister, in een mooi één-tweetje met de ziekenfondsen. Ondertussen hebben onze vertegenwoordigers in de medicomut andere belangen. De ene groep heeft het over veralgemeende derde betaler met rechtstreekse facturatie aan het Riziv, voor de professoren huisartsgeneeskunde betekent 'Together we change' onder andere een kosteloze toegang voor iedereen en een ander financieringsmodel, anderen schreeuwen moord en brand omdat het 'nog te vroeg is voor verplichte derde betaler' (tip: die verplichting is áltijd te vroeg!), voor de anderen moeten we misschien achteraf een opting-out systeem voorzien als doekje voor het bloeden met de verplichte derde betaler. Drie keer een andere stem op de artsenbank. En niet de stem van de (huis)arts. Welk gemeenschappelijk front? Eendracht maakt macht, weet u dat? Of je je administratie op papier of elektronisch doet, het blijft administratie, die administratie kost tijd en is in het geval van derde betaler, Hoofdstuk IV of attest-itis voor het grootste deel nutteloos. Dus collega's, ook in ons land moet het roer om. Radicaal. Desnoods met actie. En als onze vertegenwoordigers in de medicomut er niet in slagen om dat te bepleiten, dan blijven ze er beter weg. Het roer moet om, ook hier. Nu.