Euthanasie: zelfbeschikkingsrecht te allen prijze respecteren (Dr.W. Van den Abeele, huisarts, Zelzate)

Het moge duidelijk zijn dat euthanasie zowel voor als tegenstanders kent, daar is iedereen het wel zo ongeveer over eens. De argumenten die hier in dit opiniestuk worden gebruikt om hun stelling te staven, verdienen toch wat nuancering. Inderdaad is de huidige euthanasiewet een 'progressieve wet', waar we met recht en rede best trots mogen over zijn. Dat de wet zoals die nu bestaat, niet perfect is, dat spreekt voor zich, maar de huidige regelgeving afdoen als een doctrinair experiment lijkt me meer dan een brug te ver. Er wordt in het stuk gesproken over 'een blind vrijheidsideaal'. Wat de auteurs daaronder willen verstaan, is me niet direct duidelijk. Wat wel zonder twijfel is, is het zelfbeschikkingsrecht dat in de huidige wet centraal staat, en dat te allen prijze moet worden gerespecteerd. Wie zijn wij als buitenstaander om het lijden van een persoon als niet ondraaglijk te bestempelen, zodat een menswaardig leven nog mogelijk blijft ? Er wordt geopperd dat de wet zodanig 'ontspoord' is, dat nu ook ondraaglijk psychisch lijden onder de wetgeving valt. Inderdaad, psychisch lijden kan in welbepaalde omstandigheden zodanig veel leed met zich brengen, dat euthanasie een mogelijke oplossing kan brengen. In het geval Frank Van den Bleeken bleek nog maar eens de totaal onaangepaste zorg, als we van zorg uberhaupt nog kunnen spreken, die geleid heeft tot zijn euthanasievraag. Als in dit specifieke geval het voor de persoon ondraaglijk wordt, en de huidige wetgeving laat het toe, dan moet een radicale 'oplossing' onder de vorm van euthanasie één van de mogelijkheden kunnen zijn. Het is toch niet de verantwoordelijkheid van de persoon in kwestie zelf, dat hij niet de aangepaste zorg krijgt, nodig om een 'menswaardig' bestaan te hebben? De maatschappij faalt hier collectief in haar opdracht! Het wordt dringend tijd dat alle partners in het euthanasieverhaal rond de tafel gaan zitten en een oplossing uitwerken, in de eerste plaats voor de patiënt zelf, maar ook voor eenieder die vandaag of in de toekomst met zulke situaties te maken zal krijgen!