Een burn-out verhoogt het risico op atriumfibrillatie

Burn-out wordt gekenmerkt door een uitgesproken vermoeidheid, energieverlies, een daling van het moreel en prikkelbaarheid. Burn-out werd al in verband gebracht met een hoger risico op ernstige cardiovasculaire accidenten zoals myocardinfarct en CVA en blijkt nu ook atriumfibrillatie, de frequentste en een mogelijk ernstige hartritmestoornis, in de hand te werken. Dit is de eerste keer dat een dergelijke correlatie werd gerapporteerd.Vorsers van de University of Southern California in Los Angeles hebben de gegevens doorgenomen van meer dan 11 445 mensen die hebben deelgenomen aan de studie Atherosclerosis Risk in Communities en die geen atriumfibrillatie vertoonden bij inclusie in de studie in 1990-1992. De deelnemers werd meerdere keren ondervraagd over symptomen van een burn-out, de inname van antidepressiva en sociale ondersteuning. Een diagnose van atriumfibrillatie werd gesteld op grond van een elektrocardiogram, een code van atriumfibrillatie bij ontslag uit het ziekenhuis of overlijdenscertificaten.Tijdens een mediane follow-up van 23,4 jaar werden 2220 gevallen van atriumfibrillatie geregistreerd. Het risico op optreden van een atriumfibrillatie tijdens de follow-up was 45% hoger bij de deelnemers die de hoogste mate van burn-out vertoonden, en 37% hoger bij de deelnemers die antidepressiva innamen, dan bij de mensen die geen antidepressiva innamen en weinig of geen tekenen van burn-out vertoonden. Er werd geen link teruggevonden tussen atriumfibrillatie en woede of een zwakke sociale ondersteuning.Een grondiger onderzoek is wenselijk om een beter inzicht te krijgen in de link tussen burn-out en atriumfibrillatie, maar volgens dr. Parveen Garg zouden de ontstekingsverschijnselen en de fysiologische stress die bij een burn-out worden waargenomen, kunnen meespelen. "Als die twee reacties lang aanhouden, kunnen ze zeer schadelijke effecten hebben op het hartweefsel, wat het ontstaan van een atriumfibrillatie in de hand zou kunnen werken", preciseerde hij. (referenties: European Association of Preventive Cardiology, 13 januari 2020, doi.org/10.1177/2047487319897163, et doi.org/10.1177/2047487319898022)